Pomagał przy budowie kościoła

Ciekawą pamiątkę dotyczącą kościoła pod wezwaniem Chrystusa Króla w Toruniu przechowuje jedna z rodzin. To album ukazujący początki świątyni.

<!** Image 2 align=right alt="Image 89431" sub="Tak prezentuje się album wydany przy okazji budowy toruńskiej świątyni. Na zdjęciu ks. Bernard Gołomski, proboszcz parafii od 1928 roku. Poniżej - kapliczka, która służyła wiernym przed zbudowaniem kościoła / Fot. Archiwum">Historia budowy kościoła na Mokrem została opisana w albumie pamiątkowym. Został on wydany na początku lat 30. XX wieku, aby zebrać pieniądze na wykończenie świątyni. Album zachował się w rodzinie Edwarda Langego, który udostępnił publikację redakcji.

Trudne początki

Kościół zbudowano przed II wojną światową, dzięki staraniom i ofiarności samych mieszkańców Mokrego. Pracowali oni za darmo przy wyrównywaniu terenu, organizowali zbiórki pieniędzy, a nawet poręczyli pożyczkę na budowę.

W czasie I wojny światowej na przedmieściu Mokre mieszkało 15 tysięcy katolików należących do parafii Najświętszej Marii Panny. W tym czasie parafia ta została podzielona na dwie części i rozpoczęto zbieranie funduszy na budowę nowego kościoła. Z uwagi na działania wojenne oraz kryzys gospodarczy, który nastał tuż po wojnie polsko-bolszewickiej, zbiórka pieniędzy na budowę nowego kościoła została podjęta dopiero w połowie lat 20. XX wieku.

<!** reklama>W maju 1926 roku zarejestrowano Towarzystwo Budowy Kościoła. Na jego czele stanął ks. Franciszek Kurland, członkami zarządu zostali przedsiębiorcy z Mokrego.

W kapliczce i parku

Początkowo miejscem odprawiania nabożeństw w nowej parafii była mała kapliczka, utworzona z rozbudowanej salki parafialnej. Nie mogła ona pomieścić wszystkich wiernych, dlatego latem msze odbywały się w parku parafialnym pod gołym niebem.

<!** Image 3 align=right alt="Image 89428" sub="Fot. Archiwum">Zbiórka pieniędzy na budowę nowego kościoła zaczęła przybierać nowe formy w 1928 roku, gdy proboszczem został ks. Bernard Gołomski. Organizowano uroczystości połączone ze zbiórką pieniędzy, kolportowano książeczki z cegiełkami i widokówki. Podejmowano nawet próby gry na loterii, okazały się one jednak bezskuteczne, dlatego na budowę kościoła zaciągnięto pożyczki na sumę 100 tys. zł w Banku Związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu oraz na 30 tys. zł ze Starostwa Krajowego. Żyrantami kredytu były osoby działające w komitecie na rzecz budowy kościoła.

Konsekracja kościoła odbyła się 9 listopada 1930 roku, jednak prace wykończeniowe trwały aż do roku 1936. Kościół został zbudowany na planie koła o średnicy 30 m, zwieńczony jest wysoką na 22 m kopułą, podtrzymywaną przez 16 filarów. Jest jednym z najciekawszych toruńskich obiektów zbudowanych w Polsce międzywojennej.