Obrońca Helu ma swą Izbę na Pałukach

Uroczystość ku czci wielkiego patrioty odbyła się w Sielcu pod Żninem, przedwojennym gnieździe Unrugów. Wydarzeniu towarzyszyła pierwsza w Polsce promocja książki Mariusza Borowiaka „Admirał Unrug 1884-1973”.

Do otwarcia Izby Admiralskiej przyczyniła się Katarzyna Rodziewicz, która z mężem Andrzejem kupiła przed laty zrujnowany dworek wraz z otaczającym go parkiem. Pracą własnych rąk sprawiła, iż obecnie może z czystym sumieniem nazywać pałacyk „Dworem Marzeń”. -Mieliśmy świadomość, że jest to historyczne miejsce - mówi po latach Katarzyna Rodziewicz. - Czujemy się duchowymi sukcesorami admirała Józefa Unruga. Pragniemy pielęgnować pamięć tego Wielkiego Polaka, oraz krzewić bliskie jego sercu ideały patriotyzmu-.

<!** reklama>Zaangażowanie Rodziewiczów docenił komendant Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej im. Wiceadmirała Józefa Unruga w Ustce, który na ręce Pani Katarzyny przesłał życzenia i pamiątkowy medal wydany z okazji 90-tej rocznicy Marynarki Wojennej. Okazją do przyznania wyróżnienia była 125 rocznica urodzin Józefa Unruga, legendarnego obrońcy Helu z 1939 roku.

Z tej okazji do Sielca zawitali między innymi: komandor ppor. Andrzej Koziołek, z Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce i kmdr ppor. Marek Mielnik, zastępca dowódcy ORP „Błyskawica”. Ten ostatni odsłonił portret admirała Józefa Unruga, pędzla Konrada Szarego.

W uroczystości udział wzięły dzieci ze Szkoły Podstawowej w Laskach Wielkich, której od roku patronuje admirał.

Tragiczny bohater

Józef Michał Hubert Unrug urodził się 7 października 1884 roku w Brandrerburgurgu, we wschodniej części Niemiec. Jego ojciec Tadeusz Gustaw Unrug, generał pruskiej gwardii był wieloletnim adiutantem brata cesarza Wichelma I. Matka Izydora, to hrabianka z niemieckiego rodu van Bunau.

Generał nigdy nie ukrywał polskiej tożsamości, pielęgnował ją, opowiadał synom, Józefowi i Michalowi, o historii Polski i swych braciach którzy polegli w powstaniach narodowych w 1848 i 1863 roku. Zależało mu, aby jego dzieci wyrosły na świadomych swych Polskich korzeni obywateli.

W 1903 roku Unrugowie zamieszkali w Sielcu pod Żninem. Wolą ojca było aby Józef studiował agronomię i przejął majątek. On jednak wybrał szkołę morską. Służąc w Cesarskiej Marynarce Wojennej poznał wszystkie tajniki służby na morzu. Ku radości ojca nie uległ wpływom niemieckim. Gdy Polska odzyskała niepodległość wstąpił do Polskiej Marynarki Wojennej. Wtedy nie mieliśmy jeszcze dostępu do morza, ale już rodziła się nasza flota. Józef Unrug został wyznaczony na stałego delegata w międzyministerialnej komisji do spraw budowy portu i miasta Gdyni. Podczas II Wojny Światowej dowodził obroną Helu. Po podpisaniu kapitulacji trafił ze swymi żołnierzami do niewoli. Próbującym nawiązać z nim kontakt Niemcom powiedział przez tłumacza, że 1 września 1939 roku zapomniał języka niemieckiego. Jego niezłomna postawa budziła szacunek wśród podwładnych.

Po wojnie powrót wiceadmirała Józefa Unruga i jego rodziny do Polski, stał się niemożliwy.

Rezydencję w Sielcu przywłaszczyli sobie najpierw Niemcy, a później komuniści. Zespół pałacowo-dworcowy, gdzie spoczywają prochy Unrugów, został zdewastowany. Admirał zmarł w 1973 roku. Został pochowany w Montresor we Francji. Pragnął być spocząć na ukochanym Oksywiu. Na razie jest to niemożliwe, ale powraca on coraz częściej jako bohater, który zaznaczył swą obecność także na Pałukach.

Zobacz galerię: Obrońca Helu ma swą Izbę na Pałukach