Kruche dzieła sztuki wielkanocnej

Pisanki są jednym z symboli tradycji, jednak i tu zapewne dają o sobie znać różne mody?
[break]
Dotyczą najczęściej jaj. Kiedyś stosowało się głównie kurze, dziś są także wielkie strusie czy malutkie przepiórcze. Techniki także podlegają modyfikacjom, choć ja akurat najczęściej stosuję tradycyjny batik - nanoszę wosk, a później wkładam do farby. Sięgam jednak również po kredki świecowe, które topię. Podobnie jest ze wzorami. O, tu mamy na przykład gałązkę choinkową. Nie te święta? Niezupełnie, wiecznie zielone drzewo jest przecież symbolem wiecznego życia.
Widzę warsztat pracy i góry jaj. Ile pisanek Pani przygotowuje na święta i skąd się biorą wydmuszki?
Ile? Nie mam pojęcia, na pewno kilkaset. Zbieram je przez cały rok, na jajka patrzę głównie pod kątem wydmuszek właśnie. Jeśli zobaczę jakiś interesujący kształt, kupuję. Później ich zawartość się oczywiście jakoś zużywa lub oddaje się znajomym. Nauczyłam się zresztą robiąc wydmuszkę, oddzielać żółtko od białka. Najlepiej gdy jaja na wydmuszki są jasne, bo wtedy wychodzą takie kolory, jakie się zamierzało, przy żółtych jednak barwy również bywają ciekawe.

Pisanki robi Pani sama, czy jest to przedsięwzięcie rodzinne?

Ja robię pisanki od dziecka, zresztą ma to u nas bardzo bogatą tradycję, pisanki robili oboje moi rodzice i dziadkowie. Teraz pomagają mi dzieci i mąż, któremu zresztą wychodzą bardzo interesujące abstrakcyjne wzory. Niektóre pisanki wykonujemy na zamówienie, zdecydowaną większość jednak rozdajemy, między innymi w kościele podczas Wielkanocy. To taki nasz prezent.