O czym szumią polskie wierzby?

Ze dwa lata temu na przykład zwiedzałem okolicę razem z gośćmi z zaprzyjaźnionej Lejdy. Zatrzymaliśmy się nad Wisłą gdzieś pod Grudziądzem. Rzeka, pola, drogi, przy nich zaś wierzby. Pomyślałem sobie: jakie to polskie, i w tym momencie usłyszałem, jak jedna z Holenderek mówi: jakie to holenderskie. Zaraz, przecież pod taką wierzbą Chopin siadał i mazurki sobie w głowie układał, jaka znów Holandia?! Cóż, symboliczne polskie wierzby masowo sadzili przybyli na te ziemie 400 lat temu menonici.
Drzewa były bardzo pomocne przy osuszaniu dróg. Menonici doskonale znali się na melioracji, więc dobrze o tym wiedzieli. Ich umiejętności docenili przed wiekami gospodarze tych ziem. Nawet katoliccy biskupi chełmińscy osiedlali wtedy nad Wisłą protestanckich menonitów. Czy gdzieś indziej w wyrzynającej się za wiarę Europie coś takiego było do pomyślenia? Uwielbiam takie historie!

Mam więc nadzieję, że menonici, że obecna wizyta menonitów, nie będzie tylko epizodem. Warto by było zacieśnić kontakty, bo dzięki nim na pewno ziemia ojczysta stanie się nam bliższa. W każdym razie takie kontakty mogą się okazać bardziej owocne od związków, jakie łączą Toruń z niektórymi jego miastami partnerskimi. Swoją drogą nasze miasto ma szansę pojawić się na mapie miejsc ważnych dla menonitów nie tylko w XVII, ale i w XXI wieku. Nasi goście, jako chyba pierwsi, zatrzymali się w centrum spotkań młodzieży w młynach na Mokrem. Tak im się tam spodobało, że myślą o zorganizowaniu tam spotkania młodych menonitów, których poznali podczas podróży przez Europę. Trzymam kciuki, Toruniowi wyjdzie to tylko na dobre!