Ukochane Indie

Od jak dawna w Pani życiu obecne są podróże?
Odkąd tylko pamiętam. Pasja podróżowania jest u mnie rodzinna. Uważamy, że to jedyna rzecz, na którą wydając pieniądze, stajemy się bogatsi.
Upatrzyła Pani sobie głównie kontynent azjatycki, a przede wszystkim Indie, gdzie była Pani kilkukrotnie. Dlaczego Azja, dlaczego Indie?
Doprecyzowując - subkontynent indyjski. Dlaczego Indie? To marzenie z dzieciństwa. Będąc małą dziewczynką wręcz chłonęłam opowieści o Indiach mojego taty. Zafascynowana tym krajem już wtedy obiecałam sobie, że do Indii pojadę. Na możliwość realizacji tego marzenia czekałam dość długo, ale zdecydowanie było warto.
Która z dotychczasowych podróży do Indii utkwiła Pani najbardziej w pamięci? Pewnie każda była inna...
W Indiach byłam cztery razy. Ostatnie dwa wyjazdy odbyły się nie tak dawno, bo w listopadzie ubiegłego roku i w marcu obecnego. Zdecydowanie to właśnie one były dla mnie najciekawsze. Być może też dlatego, że podróżowałam w pojedynkę, sama sobie organizując te wyprawy. Terminy nie były przypadkowe, związane były ze świętami, w których chciałam uczestniczyć. W marcu było to święto wiosny i kolorów Holi. Zawsze marzyłam, by móc z Hindusami obsypywać się kolorowymi proszkami, bawiąc się przy tym jak dziecko. W listopadzie pojechałam m.in. na największy na świecie targ wielbłądów i koni Puszkar Mela. Jest to w tym czasie również święto religijne. Podczas jesiennej pełni księżyca do Puszkaru, położonego w Radżasthanie, przybywają tysiące ludzi z całego świata oraz pielgrzymi pragnący zmyć grzechy w świętym jeziorze. W tracie obu wyjazdów zwiedziłam niemal cały Gudżarat, stan, do którego turyści przyjeżdżają nie tak często. Ponadto byłam w Waranasi, Kadżuraho, Gwalior i New Delhi. Zwiedziłam też przepiękne miasta południowego Radżasthanu: Jodhpur i Udaipur.
Jacy są Hindusi?
Oczywiście, Indie to kraj kontrastów. Żeby to w pełni zrozumieć i zaakceptować, warto zapoznać się z historią, kulturą i religiami tego ogromnego kraju. Hindusi to niezwykle przyjaźni, otwarci i pogodni ludzie, bez względu na status i zasobność portfela. Podczas ostatnich dwóch wyjazdów do Indii miałam przyjemność mieszkać w indyjskich domach. Przyjmowana byłam niezwykle życzliwie. Moi indyjscy przyjaciele pomagali mi jak mogli i często byli moimi towarzyszami w podróży. Więcej na temat codziennego życia w Indiach opowiem na spotkaniu w najbliższą sobotę 16 maja o godz. 19 w Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika w Toruniu. Będzie to wieczór w ramach II Toruńskiej Nocy Muzealnej. Sedecznie zapraszam.
Pani podróże to jednak nie tylko Indie, ale także Sri Lanka oraz Pakistan. Jakie wrażenia wiążą się z tymi wyjazdami?
Sri Lanka to niezwykle ciekawy kraj, który w ostatnich latach bardzo otworzył się na turystykę. Wspaniały klimat, wyśmienite jedzenie, bujna przyroda, ciekawe zabytki. Do tego coraz tańsze bilety lotnicze na tę wyspę. Nic tylko jechać! Pakistan zaś to zdecydowanie moja podróż życia. Kraj zupełnie w Europie nieznany, wokół którego narosło mnóstwo krzywdzących stereotypów. Po powrocie z Pakistanu w 2013 roku z wdzięczności za to, jak mnie tam przyjęto, starałam się opowiadać Polakom o tym ciekawym zakątku świata burząc narosłe mity. Więcej o tych krajach możecie Państwo przeczytać na moim blogu o subkontynencie: www.rajzefiber.com.pl
Czy Pani kolejnym przystankiem będą ponownie Indie, czy może zamierza Pani wybrać się gdzieś indziej?
Niewykluczone, że Indie. A może Pakistan albo Bangladesz lub Bhutan? Kto wie? Niestety, plany muszę odłożyć na przyszły rok. Należę to tych ludzi, którzy mają jedynie 26 dni urlopu w roku.
Dokąd marzy się Pani podróż?
Od dawna marzy mi się podróż do Korei Północnej. Muszę jednak poczekać, aż zmieni się tam ustrój polityczny. Wierzę głęboko, że nadejdzie taki dzień.