Zaśpiewały ulubiony utwór i zwyciężyły

Jaki filmowy utwór przyniósł Pani i koleżankom z zespołu Nagrodę Główną Prezydenta Miasta Torunia im. Krzysztofa Komedy-Trzcińskiego?
„My favorite things” z filmu „Tańcząc w ciemnościach” w reżyserii Larsa von Tiera. To jeden z naszych ulubionych utworów. Na przesłuchaniach śpiewałyśmy też piosenkę „Nim wstanie dzień” z filmu „Prawo i pięść” w reżyserii Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego. Podobno jury przyznało nam nagrodę za wykonanie obu tych utworów.
[break]
Przygotowałyście Panie te utwory specjalnie dlatego, by wziąć udział w przeglądzie konkursowym?
Nie, śpiewałyśmy je już wcześniej, a formuła przeglądu konkursowego w ramach Festiwalu Piosenki i Ballady Filmowej była zgodna z tym, co robimy. Muzyka filmowa to szerokie pojęcie. To zarówno piosenki, jak również muzyka czysto instrumentalna.
Skąd pochodzą i czym zajmują się na co dzień wokalistki zespołu Kagyuma?
Jesteśmy kwartetem muzycznym z Wrocławia, który powstał w czerwcu ubiegłego roku. Wszystkie jesteśmy muzykami. Na co dzień występujemy we wrocławskim Teatrze Muzycznym Capitol.
W konkursach wokalnych zwykle biorą udział debiutanci...
Ale my jako zespół też jesteśmy debiutantkami. Udział w przeglądach czy konkursach to część naszej strategii. Występowałyśmy już na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, gdzie dotarłyśmy do półfinału. Wygrywałyśmy też w konkursach na najlepszą interpretację piosenki aktorskiej w Bydgoszczy czy Sanoku, a teraz wygrałyśmy konkurs w Toruniu.
Czy Waszym kolejnym celem jest nagranie płyty?
Tak, po cichu o tym marzymy, ale na realizację marzeń potrzebne są pieniądze. Nie ukrywamy, że nagrody finansowe, które dostajemy na różnych konkursach, nam pomagają. Zamierzamy za nie kupić dodatkowe instrumenty, mikrofony.
Żeby osiągnąć cel, trzeba inwestować...
Oczywiście. Bez tego nie można nagrać płyty. Nikt nie udostępni nam studia nagrań za darmo.
Powiedziała Pani, że wszystkie zawodowo zajmujecie się muzyką, macie odrębne zadania. Jak doszło do powstania Kagyumy?
Spotkałyśmy się pewnego dnia w teatrze i rozmawiałyśmy, tak po prostu. Okazało się, że wiele nas łączy, że mamy wspólną wrażliwość, podobne zainteresowania i że mogłybyśmy coś z tym zrobić. W tym, co robimy, inspirujemy się głównie muzyką jazzową i elektroniczną.
Czy umiejętności aktorskie też są potrzebne?
Jeśli chodzi o piosenkę filmową, to wydaje mi się, że tak, ponieważ trzeba namalować pewien obraz na scenie. Trzeba to zrobić dźwiękami, ale talent aktorski jest jak najbardziej mile widziany.
W Polsce powstaje coraz więcej teatrów muzycznych, które zapraszają publiczność na musicale, ale mam wrażenie, że te musicale bardzo różnią się od tego, czym powinny być z definicji...To prawda. W Polsce można zobaczyć przedstawienia, które są połączeniem śpiewu z aktorstwem, ale to nie są broadwayowskie musicale. One są takie nasze, polskie. Ośrodkami w Polsce, którym do musicali jest najbliżej, są Warszawa, która ma Teatr Muzyczny „Roma” i Gdynia ze swoim teatrem muzycznym.
A Pani lubi musicale?
Lubię, ale muszę przyznać, że musical nie do końca jest tym, co interesuje mnie najbardziej. Ja lubię eksperymenty w teatrze, dużo swobody i możliwość zaprezentowania widzowi własnej wizji.
Kacper Kuszewski, jeden z członków jury przeglądu konkursowego na Festiwalu Piosenki i Ballady Filmowej, powiedział, że zespół Kagyuma wygrał ze względu na wielką osobowość sceniczną.To były bardzo miłe słowa, ale ja mam trochę inne zdanie na ten temat. Wydaje mi się, że wygrałyśmy, ponieważ byłyśmy szczere. My tak naprawdę niczego nie grałyśmy. Postawiłyśmy przede wszystkim na emocje, którymi utwór „My favorite things” aż kipi. Kiedy śpiewa się taką piosenkę, najlepiej zrobić to najprościej, jak tylko się da, a własną osobowość zaprezentować przy innej okazji.