Tworzy dla teatru oraz filmu i jest szczęśliwcem, bo jego zawód to pasja

Zaczniemy od filmu z Twoją muzyką, który w najbliższy piątek pojawi się na ekranach kin. Chodzi o „Kobiety bez wstydu”. Oglądałeś już go?
Tak, wielokrotnie. Reżyserem i autorem scenariusza jest Witold Orzechowski, z którym współpracuję od lat. Byłem też przy montażu filmu, przynosiłem poszczególne fragmenty muzyczne i przymierzaliśmy je do obrazu. W Londynie powstała też anglojęzyczna wersja filmu. Muzyka powinna być nierozerwalnie sklejona z obrazem.
Musisz być dokładnym archiwistą swojej twórczości, bo temat przewodni, ten we francuskim stylu, powstał dość dawno.
Rzeczywiście, to bierze się z tego, że początki scenariusza pojawiły się przed kilkoma laty. Ponieważ ten temat jest w stylu francuskim z akordeonem, fortepianem, szczotkami perkusji i kontrabasem to autor zdjęć, Grzegorz Kędzierski, stwierdził, że Kraków, w którym dzieje się akcja filmu, należy pokazać jak Paryż - od strony dachów, mokry bruk, zakochana para wychodzi objęta w strugach deszczu…
Jak się tworzy muzykę do filmu, bo ta praca nie jest tożsama z pisaniem muzyki do teatru?
W teatrze bardzo często poruszamy się w innym diapazonie emocji. Tam bardziej nam zależy na potęgowaniu uczuć. Niedawno pisałem muzykę do spektaklu „Wujaszek Wania” Czechowa w reż. A. Bubienia dla Teatru 6 Piętro Michała Żebrowskiego. Tam nam chodziło m.in. o to, aby uzyskać taki efekt, jak w teatrze antycznym, czyli katharsis - wychodzimy z teatru i przynajmniej przez chwilę chcemy być lepszymi ludźmi. Teatr rządzi się innymi prawami niż kino. Dystrybutor reklamuje nasz film jako polską odpowiedź na filmy Woody’ego Allena, żartobliwie uzupełniając tytuł - „Kobiety bez wstydu. O północy w Krakowie”. Muzyka musiała być bardzo różna, bo mamy tu wątek romantyczny, komediowy i sensacyjny zarazem. Jak zawsze wspaniale dyrygowało mi się Polską Orkiestrą Radiową, solo skrzypcowe nagrała Natalia Walewska i bardzo się cieszę, że w tym tygodniu pojawi się na rynku także płyta ze ścieżką muzyczną.
Gdybyś miał oceniać, to którą twórczość lubisz bardziej - pisanie muzyki do teatru czy do filmu?
Najbardziej cenię sobie to, że mogę uprawiać oba gatunki. Niedawno wróciłem z Tajwanu, gdzie przygotowywałem premierę z zespołem tajwańskim w całości w języku mandaryńskim. Teksty utworów śpiewanych to wysublimowana poezja chińska, do której muzykę napisałem w takiej właśnie stylistyce i języku muzycznym. Bardzo dobrze zostało to odebrane. To było fantastyczne przeżycie, bo w czasie prób mieszkałem między polami ryżowymi i chodziłem pieszo na próby.
Masz interesujące, choć zapracowane życie.
Ktoś mi kiedyś powiedział: Spraw, aby twoja pasja stała się twoim zawodem, a nie przepracujesz ani jednego dnia w życiu. Uważam się za szczęśliwca i cały czas się tak czuję.
To kalendarz masz zapełniony.
Do końca 2018 roku nie mam miejsca, żeby coś dołożyć. Moje dzieci niekiedy mówią, żebym trochę odpuścił. To ja wtedy pytam, to z czego mam zrezygnować - z Tajwanu, Moskwy…?
A może z wykładów na University of British Columbia w Vancouver?
Pojechałem tam poprowadzić zajęcia z muzyki filmowej. Niezwykle sobie cenię jednak zajęcia z moimi studentami w bydgoskiej Akademii Muzycznej.

Magdalena Jasińska zaprasza

do wysłuchania „Zwierzeń przy muzyce” na antenie Radia PiK w środę o godz. 18.10