Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Toruń. Spotkanie z podróżnikiem Robertem A. Dulem

Muzeum Okręgowe w Toruniu
Maoryski wódz. Sydney Parkinson, rysunek wykonany podczas pierwszej podróży kapitana Cooka do Nowej Zelandii, w 1769 roku. Źródło: S. Parkinson. A Journal of a Voyage to the South Seas. London, 1777, plate 16.
Maoryski wódz. Sydney Parkinson, rysunek wykonany podczas pierwszej podróży kapitana Cooka do Nowej Zelandii, w 1769 roku. Źródło: S. Parkinson. A Journal of a Voyage to the South Seas. London, 1777, plate 16. materiały Muzeum Okręgowego w Toruniu
Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika w Toruniu zaprasza na spotkanie z podróżnikiem Robertem Andrzejem Dulem. Będzie ono poświęcone kulturze Maorysów z Nowej Zelandii pt. „Moko i mokomokai – sztuka maoryskiego tatuażu, jego magia i trofea wstydu…”.

Tematem prelekcji etnologa, badacza kultur Australii i Oceanii Roberta Andrzeja Dula będzie sztuka tatuażu (moko) i mumifikowanych głów-trofeów (mokomokai) w kulturze Maorysów z Nowej Zelandii.

Technika trwałego rysunku na skórze, tatuażu, powstała w Polinezji najprawdopodobniej na wyspach Markizach, leżących we wschodniej części Pacyfiku. Samo słowo „tatuaż”, którym się dziś posługujemy, wywodzi się z tahitańskiego „tatau”, co znaczy ranić. Termin został wprowadzony do powszechnego użycia przez kapitana Cooka, który po raz pierwszy zetknął się z polinezyjskim tatuażem na Tahiti, w 1769 roku.

Czytaj także: Tatuaże w wojsku? To będzie możliwe!

Mimo wspólnego pochodzenia polinezyjskiego, tatuaż maoryski wyróżniał się specyficznym wzorem nanoszonym na twarzy. Wzór tatuażu na twarzy ukształtował się najprawdopodobniej na przełomie XVIII i XIX wieku, w epoce historycznych i kulturowych zmian, których doświadczyli Maorysi w wyniku zetknięcia się z kulturą białych. Wzory użyte w moko zawierały informacje dotyczące pochodzenia tatuowanego, przynależności plemiennej, zajęcia, pozycji społecznej i czynów, których dokonał za życia.

Każdy wzór był indywidualny, mówił o historii plemiennej tatuowanego i jego doczesnym życiu. Głowa pokryta sakralnym wzorem stawała się święta jeszcze za życia mężczyzny, szczególnie gdy plasował się on wysoko w społecznej hierarchii i wsławił walecznością. Po śmierci głowę otaczano szczególną troską, gdyż w wierzeniach Maorysów stanowiła ona najważniejszą część ludzkiego ciała. Była siedliskiem duszy, łącznikiem z zaświatami i przodkami. „Utrata”, czy to w bitwie, czy poprzez kradzież, była hańbą dla rodziny i uniemożliwiała przejście duszy do świata zmarłych przodków.

Okres intensywnych kontaktów handlowych Maorysów z białymi miał jednak swoją ciemną i wstydliwą dziś stronę – handel zmumifikowanymi głowami wrogów i jeńców, które jako egzotyczne kurioza trafiały do kolekcji muzealnych na świecie i do zbiorów prywatnych.

O obwarowanej wieloma tabu sztuce maoryskiego tatuażu, o handlu głowami i powrocie maoryskich głów do ojczyzny przodków opowie podróżnik Robert Andrzej Dul na spotkaniu w siedzibie Muzeum Podróżników im. Tony'ego Halika w Toruniu.

Zobacz także

Zobacz galerię: Stacja Naukowa UMK na Spitsbergenie

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na nowosci.com.pl Nowości Gazeta Toruńska