W Chabielinie nad urokliwą Notecią

Nazwa Chobielin, pisana dawniej jako Chabielin po raz pierwszy w źródłach pojawiła się u schyłku XIV wieku. Pochodziła od sitowia, czyli staropolskich chabii.

<!** Image 2 align=right alt="Image 65998" sub="Na zdjęciu z 1937 roku Reysowscy oraz Mikoszowie na tarasie dworu znajdującego się w Chobielinie. /Fot. Archiwum Muzeum Ziemi Krajeńskiej">Początkowo miejscowy majątek należał do kasztelani nakielskiej. XVI-wieczne źródła pisane wymieniały już prywatnych właścicieli folwarku oraz młyna - Dziekczyńskich, Tarnowskich lub Chabieńskich. W XVIII wieku właścicielem wsi był, m.in., Antoni Broniewski z Dębowa, a w I połowie XIX wieku Hulewiczowie spod Wrześni, z której pochodził wybitny malarz ekspresjonista i pisarz Jerzy Hulewicz. W II połowie XIX wieku w Chobielinie osiedli Falkenbergowie. Zmodernizowali około 400-hektarowe gospodarstwo, pobudowali nad rzeką nowe budynki młynarskie, a w 1880 roku rozbudowali dwór, dostawiając od strony rzeki trzykondygnacyjne skrzydło. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości gospodarstwo sprzedali Julianowi Reysowskiemu i wyjechali do Rzeszy. W okresie międzywojennym utrzymywali ze sobą kontakt, a gdy zmarł ostatni z chobielińskich Falkenbergów, Fryderyk, zgodnie z jego wolą, Reysowski urządził mu pogrzeb na rodzinnym cmentarzyku znajdującym się nieco na wschód od dworu.

<!** reklama>Chobielin za czasów Reysowskich stał się ostoją polskości i ducha patriotyzmu. Julian, syn Juliusza, urodzony w 1870 roku, pochodził z Sadek. W 1897 roku poślubił młodziutką Walerię z Marchlewskich, która urodziła mu dziesięcioro dzieci. Troje zmarło wcześnie. Pełnoletność osiągnęli: Maksymilian, Alfons, Helena, Bernard, Łucja, Anna i Maria. Helena, na którą później ojciec zapisał chobieliński majątek, w 1921 roku poślubiła powstańca wielkopolskiego i bohatera wojny polsko-bolszewickiej Jana Sławińskiego. Łucja natomiast w 1924 r.oku wyszła za mąż za Józefa Muślewskiego, również powstańca i bohatera walk na froncie wschodnim, dzierżawcy folwarku w Ślesinie od Anieli Potulickiej i w Kraczkach od Bnińskich. Rotmistrzowie Stanisław Mikosz, służący w 16. pułku ułanów, od 1934 roku mąż Anny oraz Wacław Mogiła-Stankiewicz z Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, od 1939 roku mąż Marii zwanej Myszką, byli z kolei zawodowymi oficerami.

Julian Reysowskim był również znanym inwestorem i handlarzem zbożem, udziałowcem nakielskiej cukrowni oraz członkiem Rady Nadzorczej, a także członkiem Rady Powiatowej Kasy Chorych dla powiatu szubińskiego. Przez jakiś czas piastował urząd wójta gminy Samoklęski Małe. Angażował się w działalność parafii w Samoklęskach. W 1938 roku ufundował dla niej trzy dzwony. Szczególnie przyjaźnił się z Franzem Pollem z Jarużyna i Samoklęsk. To na jego prośbę uciekł przed frontem w 1939 roku Zmarł na Syberii w 1940 roku.

Autor jest dyrektorem Muzeum Ziemi Krajeńskiej w Nakle