Akademik tak, byle bez portierki

W żeńskim akademiku po godz. 22 nie mogło być mężczyzn. Najsprytniejsze chowały ich pod prześcieradłem. Zasłane łóżko nigdy nie budziło wątpliwości „Cnotnika”.

<!** Image 3 align=right alt="Image 34552" sub="Nie wszyscy studenci akademikowy regulamin traktują jak wyrocznię. Studenci z DS nr 3 często go łamią">- Mieliśmy swoje sposoby na akademikowe imprezy do późnego wieczora - wspominała podczas tegorocznych „Jesiennych powrotów UMK” Wera Grell-Gutkowska, absolwentka historii UMK z 1967 roku. - Zakazów przestrzegano rzadko, a podział na akademiki męski i żeński nie był żadną przeszkodą w organizowaniu prywatek. „Cnotnika”, jak nazywaliśmy portiera, łatwo było przechytrzyć. - W pokojach królował rock’n’roll, twist i muzyka mechaniczna. No i te niezapomniane jugosłowiańskie wina...

Zabawy w mieście

Studenci w XXI wieku to już pokolenie pragmatyczne. Impreza w akademiku trwa tylko do 23. Późnym wieczorem toruńskie domy studenckie wyludniają się.

- W niewielkich pokojach impreza dla kilkunastu osób to prawdziwe szaleństwo. Do tego dochodzą portierki, które rządzą w akademikach, szczególnie w tych w centrum. Przed godziną 23 „gość musi kategorycznie opuścić pokój”, a impreza przenosi się do pobliskiego klubu - mówi Dorota Gąska z IV roku romanistyki UMK.

Student z Torunia najchętniej bawi się w młodym towarzystwie i najlepiej wszędzie... byle nie u siebie w pokoju. Jak podkreśla Agata Gadzinowska, która od trzech lat zajmuje mieszkanie studenckie, domówki to dla gospodarza duży stres. Nigdy nie wiadomo, kto pojawi się w drzwiach.

- W mieszkaniu nieproszonym gościem była już straż miejska. Pamiętam też sąsiada błagającego o ciszę dla „rocznego dziecka” - wspomina studentka IV roku socjologii. - Podczas jednej imprezy w trzech pokojach bawiło się ponad 50 osób. To rekord, którego nie chcemy już pobić!

Pod pomnikiem

Rynek Staromiejski, pod pomnikiem Kopernika, zapełnia się młodymi już w czwartkowy wieczór, tłum topnieje dopiero w niedzielę wieczorem. Na liście najbardziej pożądanych miejsc do tańczenia dla studentów są knajpki, w których didżej gra najnowsze radiowe przeboje, a kufel piwa wypić można za przystępną cenę.

<!** reklama left>- Niewiele jest knajp rockowych - skarży się Dorota Gąska. - Tańczę tylko w klubach „Bunkier” i „Jazzgocie”. Kult i Pidżamę Porno usłyszeć można już tylko tam...

O zabawie przy bierkach, kartach i brydżu, wspomaganych plackami ziemniaczanymi i kisielem, młodzi nie słyszeli. Na nieco spokojniejszych i tych bezalkoholowych spotkaniach króluje obecnie „karaoke”. Trzydzieści lat temu komputerowych programów do wspólnego śpiewania jednak nie było.

- Przy czarnych płytach Seweryna Krajewskiego czy legendarnej Łucji Prus spędzałem deszczowe wieczory w żeńskim akademiku - wspomina Antoni Jabłoński, absolwent historii UMK z 1965 roku. - W mieście działał klub filmowy „Pętla”, kabaret „Lutynek”, a w klubie „Od Nowa” przy Rynku Staromiejskim z wypiekami na twarzy czekałem na najsławniejszych wtedy aktorów: Adam Hanuszkiewicza, Zbigniewa Cybulskiego.

Wśród młodych wciąż popularne pozostają toruńskie kina. To jedna z niewielu rozrywek, dla których z dobrej zabawy jest gotowa zrezygnować Paulina Machaj, studentka III roku biologii na UMK.

- Gry owszem, ale zawsze przy okazji studenckiego wypadu na piwko do klubu. Do niedawna w szachy i warcaby grałam w „Starym Młynie” - wymienia studentka biologii. - Czasem zaglądam też na kości do „Czarnego Tulipana”. Z tańców na rzecz gier towarzyskich rezygnuję jednak bardzo rzadko. Coraz bardziej brakuje mi czasu.