Barwne życie na Wiśle, Drwęcy i na ich brzegach - na 30 starych fotografiach

[break]
W głównym budynku parku etnograficznego w Kaszczorku została otwarta zapowiadana przez nas wystawa „Życie z rzeką. Wodniacy nad Wisłą i Drwęcą”.

To tyle, jeśli chodzi o wstęp oficjalny, teraz można już sobie pozwolić na coś bardziej od serca. To prawdziwa gratka, nie tylko dla tych, którzy pamiętają, że Toruń i jego okolice rozwinęły się dzięki wodzie.

Piaskarze i inni

Na wystawie pojawiło się 30 archiwalnych fotografii, które nigdy wcześniej nie były publikowane. Widać na nich chyba wszystko, co tylko z życiem rzecznych ludzi było związane: pracowników toruńskiego portu i sam port, w którym wśród licznych jednostek pływających brakuje chyba tylko arki Noego. Piaskarzy, rybaków z Nieszawy, jest też toruńska wypożyczalnia łodzi pana Kubackiego i most między Złotorią a Kaszczorkiem, w różnych odsłonach. Pod koniec XIX wieku, po kolejnym remoncie, oraz podczas II wojny światowej oraz w czasie odbudowy po tym, kiedy przeprawa została zniszczona przez wycofujące się polskie wojska.

Uczniowie ze Złotorii

- Wystawę polecamy przede wszystkim mieszkańcom Złotorii i Kaszczorka. Na pewno znajdą tam sporo zdjęć, które ich zainteresują - mówi Dorota Kunicka z Działu Rybołówstwa i Zajęć Wodnych Muzeum Etnograficznego w Toruniu.

Wśród fotografii z lądu zobaczymy na przykład przedwojenne zdjęcie uczniów szkoły w Złotorii, razem z ich nauczycielką, zamordowaną później przez Niemców w Barbarce panią Maćkowiakowi, czy fotografie z 1946 roku. Dokumentują one uroczystości poświęcenia nowego krzyża w tej podtoruńskiej wsi.

Aby obejrzeć ekspozycję i przy okazji również zwiedzić cały park etnograficzny w Kaszczorku, trzeba się wcześniej zaanonsować. Najlepiej, dzwoniąc w dni robocze, między godziną 7 i 16 pod numer telefonu 56 622 80 90, wewnętrzny 27. Preferowane są większe grupy. Mogą to być na przykład wycieczki szkolne. Wystawa nadaje się idealnie do zilustrowania lekcji na temat przemijania.

W ostatnich kilku dekadach, na oczach wielu z nas, całkowicie uschła bowiem potężna gałąź polskiej gospodarki. Wiele już razy pisaliśmy o tym, jaki ruch panował kiedyś na Wiśle.

Wodą taniej

Oto kolejny obrazek, który powinien dziś dawać sporo do myślenia. Fragment tekstu, który się pojawił na łamach „Słowa Pomorskiego” pod koniec września 1939 roku i dotyczył Towarzystwa Żeglugowego „Vistula”.

„Towarzystwo rozporządza już dziś bogatym taborem własnym. Kilkadziesiąt statków pasażersko-towarowych, siedem holowników, siedem barek o pojemności 5000 ton i dwa statki morskie. (…) Przewozy towarów drogą wodną są o blisko 80 procent tańsze od kolejowych.

Dziś, kiedy koszt transportu jest jednym z najdroższych składników kalkulacji kupieckiej, daje to handlowi polskiemu możność prowadzenia towarów, które przy droższym transporcie kalkulowały się drożej i były tem samem trudniejsze do pozbycia. Nadto korzystający z transportu drogą wodną nie ponoszą tak wielkiego ryzyka uszkodzenia towarów”.