Film "Smoleńsk". Pozycja obowiązkowa dla uczniów?

JACEK KOWALSKI - radny PiS

Po oficjalnej premierze filmu „Smoleńsk” w mediach pojawiły się informacje o tym, że minister edukacji Anna Zalewska uważa, że uczniowie powinni go zobaczyć. Myśli Pan, że to dobry pomysł?

Nie widzę w tym nic złego. Ja, będąc uczniem, też chodziłem z klasą na różne filmy historyczne, m.in. na „Titanica”. Katastrofa smoleńska miała miejsce sześć lat temu, więc jest to ważna część naszej historii najnowszej.

Uważa Pan, że film w reżyserii Antoniego Krauzego pokaże tę część historii?

Nie widziałem jeszcze filmu i nie wiem, jak reżyser to wszystko przedstawił, ale wydaje mi się, że przy wyjaśnianiu katastrofy smoleńskiej pojawiło się wiele nieścisłości. Każdy reżyser ma swoją wizję filmu, ale wszyscy pamiętamy o tym, co się stało. Może warto to skonfrontować?

Zachęca Pan do tego uczniów i nauczycieli?

Nie zachęcam. To decyzja dyrektorów szkół, nauczycieli i rodziców, którzy płacą za bilety do kina. Jeśli chodzi o treść, to nie widzę przeszkód, ponieważ młodzież ucząca się w szkołach ponadgimnazjalnych, gimnazjach czy w ostatnich klasach szkoły podstawowej jest bardzo wyedukowana, jeśli chodzi o kwestie związane na przykład z aborcją, eutanazją czy in vitro. Katastrofa smoleńska również nie jest tematem obcym młodzieży. Polacy śledzili to, co się działo wokół wydarzenia. Jeśli uczniowie szkół pójdą do kin na film „Smoleńsk” Antoniego Krau-zego, to na pewno wzbudzi on żywą dyskusję.

A Pan? Wybiera się na film „Smoleńsk”?

Tak. Chcę zobaczyć ten film chociażby po to, by mieć własne zdanie na jego temat.

Zobacz galerię: Kadry i zdjęcia z planu filmu "Smoleńsk"

DR RADOSŁAW OSIŃSKI, filmoznawca, jeden z kuratorów Kina Centrum w Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu”

Czy film „Smoleńsk” to dobra propozycja dla młodzieży?

Czytam pierwsze recenzje tego filmu, które są dosyć wyważone w krytyce. Film Antoniego Krauzego to dzieło politycznie zaangażowane, co samo w sobie nie jest czymś złym. W Stanach Zjednoczonych jest mnóstwo takich filmów, co wynika z tradycji walki o wolność słowa i autorytetu dziennikarstwa śledczego. Weźmy chociażby „JFK”, „Nixona” i „W.” Olivera Stone’a czy twórczość Michaela Moore’a. Te wszystkie produkcje były bieżącymi komentarzami do sytuacji tam panującej. U nas taka mocno zideolo-gizowana, ekranowa publicystyka rzadko się pojawia w kinach. Ze „Smoleńskiem” jest jednak inny problem...

Jaki?

Przede wszystkim jest to film niespełniony artystycznie. Zgadzają się co do tego nawet najbardziej życzliwi „Smo-leńskowi” konserwatywni, prawicowi krytycy filmowi. Przy „Smoleńsku” pracowało czterech scenarzystów o różnej wrażliwości i doświadczeniach. Film realizowano partiami. To wszystko musiało się odbić na kształcie i jakości produkcji. Jeśli na film mają pójść uczniowie, to byłoby dobrze, gdyby projekcji towarzyszyła również dyskusja, by młodzież nie odebrała seansu bezrefleksyjnie.

Czego w takim razie powinny uczyć takie szkolne wyjścia do kina?

Krytycznej, czyli świadomej analizy i interpretacji tekstów kultury, jakimi są przecież filmy. Tego typu edukacji mogą też posłużyć inne ważne dzieła, które już wkrótce będą miały swoje premiery i również ukazują losy Polaków na tle najnowszej historii kraju. To biografie Zdzisława Beksińskiego i Władysława Strzemińskiego.

Czytaj także: Smoleńsk od piątku w Cinema City WIDEO