Księża Orioniści z Kazimierza Wielkiego

Dziewiąta w naszym cyklu włocławska parafia obejmuje część osiedla Kazimierza Wielkiego i kilka podwłocławskich miejscowości: Pińczatę, Warząchewki: Królewską, Nową i Polską oraz Płaszczyznę.

<!** Image 2 align=right alt="Image 78987" sub="W Niedzielę Palmową w świątyni święcono przyniesione przez wiernych palmy wielkanocne / Fot. Jarosław Czerwiński">Parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa. Od 1934 roku prowadzą księża Orioniści.

- Pięć lat przed wybuchem II wojny światowej do pracy w najbardziej zaniedbanej i trudnej dzielnicy tzw. Grzywnie, zgłosił się ks. Henryk Demrych - mówi proboszcz ks. Paweł Szymański. - Wzniósł on najpierw małą kapliczkę i następnie rozpoczął budowę kościółka, zarazem domu zakonnego przy ul. Leśnej.

Ponad 15 lat przy Ostrowskiej

Po powstaniu świątyni w dniu 6 marca 1935 roku bp Karol Radoński erygował parafię p.w. Serca Jezusowego mianując jej pierwszym proboszczem ks. Henryka Demrycha. W 1936 roku oddano też do użytku tzw. „Małe Cottolengo”, do którego wprowadzili się podopieczni. Opiekę nad nimi sprawowały siostry orionistki na czele z s. Loretą. Rok później, w dowód wdzięczności za prowadzoną działalność, zarząd miasta ofiarował orionistom plac pod budowę nowej świątyni. Jesienią 1939 roku okupant hitlerowski, wraz z innymi duchownymi, aresztuje ks. Demrycha i jego wikarego ks. Franciszka Drzewieckiego (dziś jednego ze 108 męczenników z Dachau beatyfikowanych przez papieża Jana Pawła II w czerwcu 1999r.). W 1942 roku Niemcy dokonują kolejnej zbrodni mordując podopiecznych przebywających w „Małym Cottolengo”.

<!** reklama>Po wojnie dzieło ewangelizacji włocławian kontynuował ks. Franciszek Gościński. Wraz z nim do Włocławka powracają siostry Orionistki. Do dziś zresztą prowadzą one, mieszczący się obecnie przy ul. Leśnej 3, Zakład Wychowawczy dla dziewcząt o obniżonej sprawności umysłowej. Księdza proboszcza wspomagali później wikariusze, co pozwoliło na objęcie posługą duszpasterską dodatkowo czterech pobliskich wsi: Modzerowa i trzech Warząchewek. Od 1968 do 1993 roku funkcję proboszcza pełnił ks. Jan Kawałko. Przez 10 lat pertraktował z władzami miasta m.in. na temat odzyskania działki i otrzymania zezwolenia na budowę nowej świątyni. Ostatecznie pisemną zgodę otrzymał w 1979 roku. Dwa lata później ruszyła budowa, według projektu prof. Leopolda Taraszkiewicza. Trwała ona aż 11 lat (1981 - 1992), gdyż 26 kwietnia 1984 roku wybuchł w świątyni groźny pożar. Zahamował on na długo, będące wówczas na ukończeniu, prace budowlano - wykończeniowe.

<!** Image 3 align=right alt="Image 78987" sub="Ksiądz Paweł Szymański / Fot. Jerzy Chudzyński">Proboszcz i piątka księży

Opiekę duszpasterską w parafii sprawuje obecnie sześciu księży. Proboszcza Pawła Szymańskiego wspierają dwaj wikariusze: ks. Tadeusz Buda i Robert Branicki. Pozostała trójka to księża: Andrzej Lipiński, Wincenty Góralczyk i Grzegorz Szmyt. Przy parafii działa m.in. kuchnia im. F. Drzewieckiego wydająca codziennie ok. 200 posiłków (tj. ok. 600 litrów zupy) nie tylko dla najbiedniejszych parafian, ale także mieszkańców z całego miasta. W Zespole Szkół Prywatnych, mającym za swojego patrona także ks. Drzewieckiego, składającym się z liceum, technikum i policealnego studium kształci się obecnie 100 osób. Przy parafii ma swoją siedzibę biuro „Radia Maryja”, istnieje też grupa „AA”, świetlica dziecięca TPD oraz Parafialna Ochotnicza Straż Pożarna. Aktywnie działają także: stuosobowa grupa „Żywego Rożańca”, Liturgiczna Służba Ołtarza (40 ministrantów), zespół dziecięcy „Od Serca”, dziecięca scholka, duszpasterstwo charytatywne i osób niesłyszących, wspólnota kościoła domowego oraz Bielanki. Księża orioniści pełnią funkcje kapelanów u sióstr Orionistek oraz sióstr „Wspólnej Pracy”. Rada Parafialna składa się z 12 osób i spełnia rolę opiniodawczą i wnioskotwórczą.

Sylwetka proboszcza

Ks. Paweł Szymański święcenia kapłańskie otrzymał 17 maja 1997 roku. Funkcję proboszcza pełni od 15 sierpnia 2006 roku. Z wykształcenia jest magistrem teologii pastoralnej i wikariuszem papieskim.