Mariusz Trynkiewicz - pedofil morderca! Potrzeby są zawsze silniejsze - mówi Trynkiewicz - to one decydują o zachowaniu człowieka

Kontakty z chłopcami nawiązywałem, bo w ich towarzystwie czułem odprężenie. Zainteresowanie takimi w wieku 11-14 lat zrodziło się, gdy zapragnąłem mieć brata. Miałem 15 czy 16 lat. To pragnienie pozostało i dlatego tak bardzo czułem potrzebę przebywania z chłopcami w tym wieku. W 1986 poznałem Artura K. Spał u mnie, gdy nie było rodziców. Przebywanie z nim sprawiało mi przyjemność. Kochałem go, opiekowałem się nim. Nie myślałem o stosunku. To był mój brat. Spaliśmy każdy na innym łóżku.

Gdy w marcu lub kwietniu 1987 r. przebywałem na przepustce wojskowej, przyprowadzałem do mieszkania rodziców chłopców. Zwabiałem ich mówiąc, że zarobią trochę pieniędzy. Za pozowanie płaciłem w granicach tysiąca złotych. Rysowałem szkice, ale faktycznie, gdy stali nago w mieszkaniu, odczuwałem odprężenie. Moją uwagę przykuwały ich ciała. Samo rysowanie było sprawą uboczną. Podstawowym celem było oglądanie ich ciał.

Potem dawałem im postrzelać w domu z wiatrówki. Chciałem, by przebierali się w kostium gimnastyczny. Miałem taki kostium w domu, specjalnie w tym celu kupiłem go na początku maja 1988 r. Składał się ze spodenek i białej koszulki na ramiączkach.
Przy strzelaniu mogłem chłopca dotykać, ale w zasadzie nie czułem takiej potrzeby. Wcześniej bowiem, gdy się przebierał, następowało u mnie to odprężenie. Nie czułem podniecenia seksualnego, tylko przyjemność psychiczną.

Gdy dotykałem klatki piersiowej, włosów, nie miałem ani erekcji, ani wytrysku, ale w 25. roku życia zostałem za to skazany. Nigdy dotąd nie miałem z chłopcami żadnych seksualnych kontaktów. Nigdy w życiu nie miałem pedofilnych fantazji.

Zdjęcia z wizji lokalnej przeprowadzonej w czasie śledztwa.