Masz niski poziom witaminy D? Możesz zachorować na toksoplazmozę

Zobacz wideo: Akcyza na alkohol i papierosy w górę

Toksoplazmoza to choroba wywoływana przez pasożyty pochodzenia zwierzęcego. Co do zasady dotyka ona około 30 proc. ludzi na świecie. Chorobę powoduje zakażenie pierwotniakiem Toxoplasma gondii, który zazwyczaj przenoszony jest poprzez spożycie żywności bądź wody, która uległa zakażeniu. Na chorobę można się narazić również po współżyciu, transfuzji krwi lub też w wyniku przeszczepu. Pasożyt powodujący zakażenie może się rozmnożyć wyłącznie w kotach i innych gatunkach kotowatych. Właśnie to sprawia, że największe narażenie na zakażenie dotyczy właścicieli tych zwierząt.

Szacuje się, że dotąd już połowa osób w Europie miała kontakt z toksoplazmozą. Skąd to wiadomo? Udowadniają to przeciwciała we krwi, które nabywamy po przejściu zakażenia. Szczególnie poważny problem pojawia się wtedy, gdy tych przeciwciał nie ma kobieta w ciąży. W takim przypadku zakażenie toksoplazmozą może doprowadzić do poważnych powikłań, które są szczególnie niebezpieczne dla płodu.

Wbrew pozorom faktycznych zakażeń przeradzających się w zachorowanie jest niewiele pomimo tego, że co druga osoba w Europie ma kontakt z tym pasożytem. W pierwszym półroczu obecnego roku zanotowano zaledwie 22 przypadki w Polsce. Jednocześnie rok temu w analogicznym okresie było zaledwie 11 osób. Szacuje się, że obecnie na 100 tysięcy osób pojawia się 6,64 przypadków.

W większości przypadków zakażenie przebiega łagodnie lub jest nawet utajone. Właśnie dlatego tak często nie wiemy, że byliśmy narażeni na kontakt z patogenem. Jeśli jednak dojdzie do zakażenia, możemy być narażeni na:

• zwiększenie węzłów chłonnych;
• zapalenie wątroby;
• zapalenie w obrębie oczu;
• schizofrenię.

Głównym skutkiem samego pojawienia się pierwotniaka w naszym organizmie jest jej wpływ na mózg. Przede wszystkim zwiększa się poziom produkcji dopaminy, która jest w głównej mierze związana z poczuciem nagrody. Dlatego też osoby zainfekowane mają większą skłonność do podejmowania zachowań ryzykownych i impulsywnych.

W ochronie organizmu przed wszelkiego rodzaju infekcjami, w tym toksoplazmozą, kluczową rolę pełni witamina D. Jest ona odpowiedzialna za reakcje immunologiczne organizmu, gwarantując odpowiednią odporność wrodzoną oraz swoistą. Dzięki jej obecności organizm ma mniejszą podatność na wszelkiego rodzaju infekcje różnego rodzaju infekcje, o dotyczy również wirusa HPV oraz SARS-CoV-2. W badaniach przeprowadzanych w laboratoriach wykazano, że witamina D chroni w sytuacji ryzyka zakażeniem pasożyta wywołującego toksoplazmozę.

W przypadku niedoboru witaminy D w krwi zwiększa się ryzyko faktycznego zachorowania na toksoplazmozę. Jednocześnie problem ten w szczególności dotyczy częściej osób starszych. Dlaczego tak jest? Właśnie wtedy zmniejsza się stężenie witaminy D, dlatego też warto zadbać o odpowiednią jej suplementację. W przypadku niedoboru ryzyko infekcji wzrasta nawet o 21,9%. Ciężki niedobór dotyczy sytuacji, gdy poziom witaminy D wynosi mniej niż 20 ng/ml (lub 50 nmol/l), a lekki niedobór mieści się w zakresie od 20 do 30 ng/ml (lub 50-75 nmol/l).

W przypadku witaminy D mówi się o kilku normach stężenia, które są prawidłowe. Tu wskazuje się za najlepszy wynik stężenie: 30-50 ng/ml (75-125 nmol/l). Jeśli wartość ta jest przekroczona maksymalnie do 100 nm/ml (lub do 250 nmol/l) można mówić o sytuacji, w której stężenie jest wysokie i można rozważyć zmniejszenie dawki suplementacji. Jednak już wyższe stężenie może być wyraźnie szkodliwe dla zdrowia i życia. Dlatego też nie powinniśmy przesadzić z suplementacją.