Matka sześciorga dzieci przez zadłużenie nie ma szans na lepsze mieszkanie

Barak przy ulicy Drzymały 13-15 w Toruniu ma zostać lada dzień zrównany z ziemią. Teren przewidziany jest pod inwestycje drogowe. Wcześniej trzeba jednak wykwaterować ostatnich lokatorów.
[break]

Mieszkanie Grażyny Wiśniewskiej w parterowym budynku do komfortowych na pewno nie należy. Ośmioosobowa rodzina, w tym pięcioro nastolatków i najmłodszy 3,5-latek, z trudem mieści się w dwóch pokojach, ale mają udogodnienia. Sytuację ratuje specjalna półka, gdzie śpią chłopcy. I piętrowe łóżko. Są też nowe okna.

Grażyna Wiśniewska nie chce się stąd wyprowadzić, przynajmniej nie tam, gdzie Zakład Gospodarki Mieszkaniowej przydzielił jej lokal, czyli na ulicy Chłopickiego, nieopodal dworca kolejowego Toruń Miasto. Dlaczego?

- Przy Chłopickiego są dwa małe pokoje, trzy piece, wspólna ubikacja w korytarzu. Teraz mamy też dwa pokoje, ale większe, jest łazienka - wymienia Grażyna Wiśniewska. - Dzieci będą musiały zmienić szkołę, bo przecież nie będzie mnie stać na dojazdy. Ja nie chcę salonów, ale trochę większej powierzchni, bo w tym nowym miejscu nawet łóżka się nie zmieszczą. I żeby aż tylu pieców nie było. Z opieki góra pół tony węgla dostanę. To nam nie starczy.

Choć i teraz nie mają dobrych warunków, ale przez lata zdążyli się przyzwyczaić. Zdaniem Grażyny Wiśniewskiej jej rodzinie w nowym miejscu będzie jeszcze gorzej. Opóźniają więc jak mogą przeprowadzkę.
A urzędnicy grożą, że jeśli nie opuszczą mieszkania do 29 maja, czeka ich eksmisja komornicza.

Pani Grażyna ma 42 lata, waży 40 kilogramów. Jest osobą niepełnosprawną. Utrzymuje się z renty socjalnej i zasiłku z opieki.
Życie jej nie rozpieszczało. Poza konkubentem, starszym o kilkanaście lat i schorowanym Wiesławem (pobierającym rentę) i dziećmi, nie ma na świecie nikogo, kto mógłby ją wesprzeć. Wychowywała się w domach dziecka. Od 16 lat mieszka przy Drzymały.
- Jestem przerażona i załamana. Ze stresu nie mogę jeść - mówi pani Grażyna. - Uważam, że potraktowano mnie gorzej niż innych, którym zaproponowano lepsze miejsca. Urzędnicy zbywają mnie, a nawet krzyczą, bo jestem zadłużona. Prosiłam o umorzenie długu, ale bez skutku.

Pani Grażyna próbowała walczyć o inny niż przydzielony jej lokal. Napisała, że nie chce mieszkać przy Chłopickiego. Problem polega na tym, co stwierdzają zarówno w ZGM-ie, jak i Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie, którego pani Grażyna od lat jest podopieczną, że ma zadłużenie. Osoby w takiej sytuacji są na przegranej pozycji.

- Jest wyrok eksmisyjny, od którego nie odstąpimy - tłumaczy Karolina Wojciechowska, rzecznik ZGM.
- Ta rodzina jest potężnie zadłużona, nie płaci czynszu od lat. W dodatku kiedyś zajęła część przyległego do ich mieszkania bez pozwolenia. Przebiła się, by lokal socjalny powiększyć.

Jak podkreśla Karolina Wojciechowska, rodzina Grażyny Wiśniewskiej jest ostatnią w baraku przy ulicy Drzymały 13-15. Ma wskazany nowy lokal socjalny w budynku powojskowym przy Chłopickiego 12 o powierzchni 62 mkw. Aktualnie trwa tam remont.
- Jak na lokal socjalny nie jest tam najgorzej. Dlatego radzimy przyjąć go dobrowolnie, bo jeśli zrobi to komornik, rodzina zostanie dodatkowo obciążona kosztami postępowania - dodaje rzecznik ZGM. - Mieliby szanse na przynajmniej częściowe umorzenie długu, gdyby chociaż wykazali wolę spłacania. A co do ogrzewania piecami, jakie są w tym mieszkaniu, to jest to najtańsze z możliwych. Prąd jest najdroższy.