Minął tydzień. Dyr. Kubjaczyk kryje, dyr. Szmak ujawnia

Kilka tygodni temu pytaliśmy, ile TAK, czyli de facto miasto zapłaci Andrzejowi Szmakowi za kierowanie piątym już festiwalem piosenki, na którym gwiazdy scen i telenowel śpiewają filmowe przeboje. Nie powiedział. Odpuściliśmy na czas jakiś, licząc, że dyrektor sprawę przemyśli, rozważy, sprawdzi tam i ówdzie, przestanie się wygłupiać i informację poda. W ostatni wtorek „Nowości” jeszcze raz zwróciły się do TAK z uprzejmą prośbą o wysokość gaży. Niestety, i tym razem nam odmówiono. Rzecznik Agendy Przemysław Draheim objaśnił nam odmowę w taki oto stylowy sposób: „W związku z brakiem zgody pana Andrzeja Szmaka na podanie do publicznej wiadomości informacji na temat jego wynagrodzenia w ramach festiwalu i brakiem podstawy prawnej dotyczącej możliwości ujawnienia takiej informacji przez Toruńską Agendę Kulturalną, Toruńska Agenda Kulturalna nie udzieli takiej informacji”.
[break]

Przemysław Draheim to również człowiek sympatyczny, ale - z całym szacunkiem - dawno nie słyszałem z rzecznikowskich ust bardziej odstrzelonego od rzeczywistości tłumaczenia. Czy się pan Szmak zgadza, czy się nie zgadza, to nie ma żadnego znaczenia. Gdyby panowie Kubjaczyk z Draheimem złożyli się i postanowili zapłacić mu z własnej kieszeni, to nosa byśmy do tego nie wściubiali. Prywatne pieniądze - prywatna sprawa, proszę bardzo, dyskrecja zapewniona. Tu jest jednak sytuacja zupełnie inna, bo na tę gażę idą pieniądze toruńskiego podatnika, który ma prawo wiedzieć, co się dzieje z publicznym groszem, komu i jak miasto - zgodnie z przepisami - daje zarobić.
Rozumiem, że na punkcie festiwalu i festiwalowego honorarium Andrzej Szmak jest bardzo drażliwy, po jednym z moich wcześniejszych tekstów ciągał mnie nawet po sądach. Jednak w takich sprawach czyjekolwiek widzimisię nie ma nic do rzeczy.
Brak podstaw prawych? Bardzo ciekawa teza, tylko kompletnie nietrafiona. Uprzejmie informujemy więc TAK, że od trzynastu lat istnieje w Polsce Ustawa o dostępie do informacji publicznej, według której - nie tylko naszym zdaniem, o czym także pisaliśmy - tego rodzaju informacje są informacjami publicznymi. Od pięciu lat istnieje nowa Ustawa o finansach publicznych, która w artykule 33 przesądza o jawności gospodarowania publicznymi środkami. Po znajomości możemy jeszcze podesłać listę orzecznictwa krajowego i europejskiego dotyczącego między innymi jawności umów cywilnoprawnych, zawieranych przez instytucje publiczne z osobami prywatnymi.

Nie lubimy, gdy się nas zbywa, więc skoro znów nam odmówiono, jeszcze w ten sam wtorek wystąpiliśmy do TAK z formalną prośbą o kserokopię umowy TAK z Andrzejem Szmakiem na podstawie wspomnianej Ustawy o dostępie do informacji publicznej. TAK ma teraz dwa tygodnie. Poczekamy i do tematu w „Nowościach”
wrócimy.

Dobrze, a dlaczego dyrektora Kubjaczyka tak po ludzku mi żal? A dlatego, że kompletnie niepotrzebnie robił tajemnicę z tego, co żadną tajemnicą być nie powinno, bronił jej jak lew, był lojalny, a tymczasem Andrzej Szmak sam osobiście, w czwartkowej rozmowie z toruńską „Gazetą Wyborczą” poinformował, że gaża za festiwal wynosi 10 tys. zł brutto. Wot siurpryza.
Bardzo się cieszymy, że dyrektor artystyczny Szmak sprawę przemyślał i krótko po naszej ostatniej publikacji wykazał się obywatelską postawą i sekret swego honorarium odsłonił. Dziękujemy i prosimy o więcej.

A dyrektor Krystian Kubjaczyk razem z rzecznikiem Przemysławem zostali ze swą wielką tajemnicą na lodzie. Dyrekcji festiwalu i dyrekcji TAK życzymy dalszej owocnej współpracy.