Karierę juniorską kończysz z przytupem. Rok temu było złoto mistrzostw Europy i srebro mistrzostw świata w osadzie K4 na 500 m. W tym roku postawiłeś na indywidualną konkurencję sprint na 200 m i to ze znakomitymi efektami.
Rzeczywiście już w ubiegłym roku po sukcesach w czwórce razem z trenerem ze Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Olsztynie, gdzie się uczę i jednocześnie trenerem kadry juniorów Robertem Włodarczykiem zdecydowaliśmy, że przygotowania do sezonu 2018 zacznę pod kątem sprintu. Tak naprawdę już dwa lata temu wystąpiłem na mistrzostwach Europy w Płowdiw na 200 m, ale wtedy startowałem z 3 lata starszymi zawodnikami i traktowaliśmy to jako przetarcie. Wygrałem eliminacje krajowe i przygotowywałem się do najważniejszych imprez właśnie pod ten dystans, szlifując technikę, „czucie wody”. Jak pokazują wyniki, robotę wykonałem w stu procentach.
Najpierw były mistrzostwa Europy we włoskim Auronzo...
Piękne miejsce, majestatyczna sceneria. Tor regatowy położony u podnóża gór Dolomitów. Jak dotąd najpiękniejszy tor na jakim startowałem. Warunki były ciężkie, bo woda bardzo zimna, w dniu finałów wiało dość mocno i była wysoka fala, ale ja lubię takie warunki. Nie przeszkadzało mi to w odniesieniu sukcesu. Byłem maksymalnie skoncentrowany na tym, co mam wykonać. Sprint na 200 m wymaga niesamowitego skupienia, jeden mały błąd może przekreślić szanse na dobry wynik. Wyszedł mi perfekcyjny przejazd.
Z tytułem mistrza Europy pojechałeś do Płowdiw jako faworyt do złota?
Ja sam tak o sobie nie myślałem, chociaż rywale pewnie tak. Na co stać czołówkę europejską już wiedziałem, ale niewiadomą byli rywale z innych kontynentów. Poza tym zdarza się, że niektóre mocne teamy jak np. Niemcy wysyłają dwa różne składy na ME i MŚ. W każdym razie mnie to nie robiło różnicy. W Bułgarii po raz drugi w lipcu stanąłem na najwyższym stopniu podium imprezy mistrzowskiej i zostałem mistrzem świata!
Powoli przyzwyczajasz się do wysłuchiwania Mazurka Dąbrowskiego…
Do tego człowiek nigdy się nie przyzwyczai. Dla tych chwil warto żyć, warto ciężko trenować 365 dni w roku, żeby jako zwycięzca zadumać się, słuchając hymnu. Dla mnie to cenniejsze od złotego medalu.
Co dalej? Na horyzoncie coraz wyraźniej widać tablicę z napisem Tokio 2020?
Takie mam marzenie, zakwalifikować się na igrzyska olimpijskie do Tokio. Wiem, że jestem jeszcze młodym zawodnikiem, mam dopiero 18 lat, ale zrobię co w mojej mocy, żeby ten cel osiągnąć. Najpierw trzeba wygrać rywalizację w kadrze seniorskiej. W tym roku na mistrzostwach Polski seniorów byłem trzeci w sprincie, więc jest co poprawiać.
Jak Twój sukces przyjęto w macierzystym klubie KST Włókniarz Chełmża?
Mój trener i wychowawca klubowy Tomasz Szwed był ze mną na bieżąco w kontakcie. Zaraz po sukcesie posypały się gratulacje od kolegów z klubu, rodziny i znajomych. Wiem, że klub szykuje jakąś fetę. To miłe, ale ja nie zamierzam zbyt długo świętować. Sympatyków mojego talentu mogę uspokoić, nie grozi mi efekt „wody sodowej”. Wiem do czego dążę i chcę być jeszcze lepszym kajakarzem.
Jesteś stypendystą Marszałka Województwa, pochodzisz z małego ośrodka - Chełmży. Jak można zachęcić młodzież do uprawiania kajakarstwa?
Jestem żywym dowodem na to, że możesz odnieść sukces niezależnie od tego gdzie mieszkasz, w dużej metropolii czy małym miasteczku, bo tylko ciężką pracą dojdziesz do wyników. Takie jest właśnie kajakarstwo. Daje też satysfakcję obcowania z przyrodą, żywiołem wodnym, którego człowiek się uczy. Polecam wszystkim kajaki.
Zobacz też:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
