Nie można mówić, że starość i skleroza idą ze sobą w parze

Może Pani o sobie powiedzieć, że wykonuje niszowy zawód?
[break]
Specjalistów w dziedzinie geriatrii mamy bardzo mało. Z kolei psychogeriatria prawie w ogóle w naszym kraju nie funkcjonuje. Pracuję już ponad dwadzieścia lat, ale dopiero teraz zauważam zmiany, które idą w pozytywnym kierunku. Nasze myślenie się zmienia i wydaje mi się, że wiąże się to ze statystykami, które mówią jasno, że jesteśmy starzejącym się społeczeństwem.
Można dostrzec podobieństwa jeśli chodzi o postrzeganie geriatrii i opieki paliatywnej? Powiedziała Pani, że pracuje już 20 lat. W 1994 roku zaczęły się w Polsce pojawiać hospicja.
Oczywiście, że można dostrzec podobieństwa. Przede wszystkim dzięki rozwojowi psychogeriatrii możemy zrobić dużo więcej niż dwadzieścia lat temu i znacznie poprawić funkcjonowanie ludzi starych. Im wcześniej zaczniemy działać, tym większe będziemy mieli szanse na to, by móc w wieku podeszłym samodzielnie i dobrze żyć. Nie można mówić, że starość i skleroza idą ze sobą w parze. To bzdura! Zmienia się też postrzeganie rodzin i opiekunów osób starszych. Oni coraz częściej pytają, czy w starym wieku zachorują na to, co ich matka, czy ojciec. Staramy się im tłumaczyć, że taka choroba jak np. Alzheimer, nie jest wyrokiem. Rzeczywiście, jeśli w rodzinie były osoby, które chorowały na tę chorobę, to ryzyko wystąpienia takich zaburzeń jest wyższe, ale ta sama reguła dotyczy też innych chorób.
Czy taka choroba jak Alzheimer dotyczy całej rodziny?
Zdecydowanie tak. Mówię o psychiatrii systemowej, kiedy choruje pacjent, ale cała rodzina jest ofiarą tej choroby. Choruje więc cały system, ponieważ pacjent wymaga większego nakładu opieki ze strony najbliższych.
Kto pierwszy szuka pomocy, jeśli pojawiają się pierwsze niepokojące objawy choroby, która jest związana z wiekiem? Opiekun, czy osoba starsza?
Różnie to wygląda. Kiedyś rzeczywiście rodzina zachęcała do wizyty u specjalisty. Dziś mamy większą świadomość w związku z tym pacjent, który podejrzewa, że dzieje się coś niepokojącego, sam zaczyna szukać pomocy.
Jakie są najczęstsze zaburzenia i choroby dotyczące wieku podeszłego?
Główne zaburzenia psychiczne w starym wieku to m.in. zespoły depresyjne, otępienie, choroba afektywna dwubiegunowa.
A czy w wieku starym często zdarzają się choroby psychosomatyczne, czyli takie, które dotyczą nie tylko psychiki, ale też ciała?
Tak, ponieważ jest to wiek, w którym poprzez rozwój innych chorób, takich jak np. cukrzyca, czy miażdżyca ze względu na zażywanie dużej liczby leków, może dochodzić do rozwoju chorób psychicznych.
Co ma zrobić dziecko, które słyszy od swojego rodzica: „Nie rób ze mnie wariatki”?
Przeczekać i wytłumaczyć, że współczesna medycyna jest w stanie sprawić, by pacjent w podeszłym wieku jak najdłużej zachował jasność umysłu oraz złagodzić przykre konsekwencje wielu chorób.