Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

“Nieobliczalny” – dziś premiera kinowa, czyli kiedy mówimy sobie: dość

Mariusz Załuski
Mariusz Załuski
Kiedy człowiek pęka? O, to zależy od wielu rzeczy. Od napięć, jakimi jest dociskany co dnia, od tego, jak długo te napięcia musi znosić, od materiału, z jakiego jest ulepiony... Ale gdy w końcu przychodzi ten jeden kopniak za dużo, to frustracja wybucha. Czasami tak spektakularnie, jak u bohatera “Nieobliczalnego”.

Ostrzyłem sobie zębiska na ten film okrutnie. Bo raz, że wreszcie w kinie, a nie przed telewizorkiem, dwa, że Russell Crowe, trzy, że z zapowiedzi wynikało, że “Nieobliczalny” to taki “Upadek” z Michaelem Douglasem, tyle że ćwierć wieku później. W epoce, w której powodów do frustracji raczej nam przybyło, niż ubyło. Choćby za sprawą mediów społecznościowych.

No i co? No i trochę ostrzyłem sobie te zębiska bez sensu. “Nieobliczalny” to żwawo zmajstrowany thriller, trzymający nas nawet w napięciu pewnym, i to mimo dziurawego scenariusza. Ale to by było na tyle. Cała społeczna diagnoza świata wykluczonych i sfrustrowanych, to tak naprawdę stek banałów, mający jedynie zapewnić akcji sensowne tło.

I rzeczywiście aż ciągnie do porównań z “Upadkiem”, w którym frustrat Douglas wędruje przez miasto, a my oglądamy kolejne kręgi piekła zdeklasowanego białego faceta z klasy średniej. Tu mamy parę tropów - jak koniec społecznych hamulców przed wylewającą się z nas frustracją i agresją - ale tylko leciuchno naszkicowanych. Jest też delikatny malunek tej dorosłej już generacji, która trochę z winy świata, ale bardziej z własnej, przekonuje się boleśnie, że będzie miała gorzej niż własni rodzice. A tego nie doświadczył nikt przed nimi.

Tak więc oglądamy historię faceta, który pęka. I kobiety, która staje się celem jego obsesji. On nie ma pracy, bo zwolniono go tuż przed emeryturą i nikt nie chce go zatrudnić. Żona go zdradza, a jej adwokat skubie okrutnie. Kiedy wbija sobie w głowę, że przez całe swoje pracowite życie był tylko wykorzystywanym przez wszystkich frajerem, wybucha. I wtedy pewna pani, też z masą problemów na główce, spiesząca się z synem do szkoły, agresywnie trąbi na niego na skrzyżowaniu. No i wkrótce nasz bohater zrobi wszystko, żeby jej pokazać, co to znaczy naprawdę zły dzień.

Najbardziej boli mnie w tym filmie główny heros. Douglasa w “Upadku” rozumieliśmy doskonale, kiedy zamiast pulchnego burgera z reklamy dostawał zdechłą, płaską bułę, i go nosiło. Bo też przywykliśmy do tego, że żyjemy w świecie, w którym wszyscy nas permanentnie okłamują. Do bohatera “Nieobliczalnego” jako nie sposób się przekonać, bo to płaska figurka z thrillerowej wypożyczalni. Nie pomaga jej otyły niemożebnie Russell Crowe, grający mocno papierowo. I to też boli solidnie.

od 12 lat
Wideo

Stellan Skarsgård o filmie Diuna: Część 2

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na nowosci.com.pl Nowości Gazeta Toruńska