O zjadaniu żaby

<!** Image 1 align=left alt="Image 11170" >Żal? No pewnie. I to tym solidniejszy, im więcej lat mija od przenosin Camerimage z Torunia do Łodzi. Bo ta najpoważniejsza z imprez filmowych organizowanych w Polsce krzepnie aż miło, a my jakoś nie dorobiliśmy się kulturalnego święta z takim zadęciem i w takiej kategorii. Z całym szacunkiem dla festiwali lalkowego i książkowego, którymi żyje teraz Toruń.

Start 13. już Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych trochę utonął w powodzi informacji o zapasach wokół wieców równości, lotach Małysza i premiera Marcinkiewicza czy hasaniu dookoła cen paliw, ale trudno nie zauważyć fenomenu tej imprezy. Bo co tu dużo gadać - pośród gromadki absolutnie peryferyjnych polskich festiwali filmowych tylko Camerimage jest tak naprawdę znany w światowych stolicach kina, od Hollywood po Bollywood. A razem z nim znana jest Łódź. O tym zresztą, że coś tam było przed Łodzią, wspomina się już tylko z rzadka... To w tym mieście Złote Żaby dostaną gwiazdy kina, to tam nagrodę odebrał Ralph Fiennes, modny teraz nadzwyczaj po ostatnim „Harrym Potterze”, to tam zjadą setki ludzi z całego świata. Część z nich wróci pewnie do Łodzi z Oscarami pod pachą.

Pamiętam emocje w Toruniu, kiedy to witano kolejnych laureatów Oscarów, pamiętam też emocje towarzyszące organizacji festiwalu, dąsy i przepychanki nieschodzące z czołówek gazet. Dzisiaj nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem i ganiać za winnymi, którzy nie dogadali się z szefem festiwalu, Markiem Żydowiczem. Kto zresztą dzisiaj pamięta bohaterów tamtych sporów? O dużej części słuch zaginął, niektórzy musieli przełknąć tę żabę, inni do dziś tkwią w przekonaniu, że nasz Toruń spokojniejszy niż w czasach, kiedy ganiała po nim ekipa Camerimage.

Tyle że to, niestety, taki smętny spokój.