Ostatnia droga prof. Jana Tajchmana. Architekt, konserwator i wykładowca UMK miał 91 lat

Jan Tajchman urodził się 21 maja 1929 r. w Krośniewicach. Był absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej i konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Ukończył też kurs konserwatorski w Centro Internazionale di Studi per la Conservazione ed il Restauro w Rzymie. Doktorat i habilitację obronił na Politechnice Wrocławskiej.

Zobacz wideo: Torowisko na Kujawskiej z najdłuższym muralem w Bydgoszczy

Teoretyk i praktyk

Po studiach w Poznaniu podjął pracę w toruńskim Technikum Budowlanym jako nauczyciel i w biurze projektów jako architekt. W 1960 r. na wiele lat związał się zawodowo z Oddziałem Toruńskim Przedsiębiorstwa Państwowego „Pracownie Konserwacji Zabytków”. Tę działalność łączył z pracą dydaktyczno-naukową w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK, gdzie w 1990 r. objął stanowisko docenta, a następnie profesora nadzwyczajnego. W 1996 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Na toruńskim uniwersytecie pełnił też funkcje kierownicze, m.in. dziekana Wydziału Sztuk Pięknych w latach 1990-1996.

Prof. Tajchman wykładał m.in.: historię technik budowlanych z elementami materiałoznawstwa, konserwację i restaurację zabytków architektury, inwentaryzację zabytków architektury. Był promotorem ponad 100 prac magisterskich i 3 doktorskich.
Ogromną wagę przywiązywał do przekazywania wiedzy konserwatorskiej tym grupom zawodowym, które współdecydują o losach zabytków - wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym w Toruniu, Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Politechnice Warszawskiej, Politechnice Łódzkiej i UTP w Bydgoszczy. Z jego inicjatywy powołano na UMK studia zaoczne z zakresu konserwatorstwa i konserwatorskie studia podyplomowe.

"Na ten wpis trzeba zasłużyć"

Jako badacz koncentrował się na historii technik budowlanych, w tym na zagadnieniach związanych z zabytkową stolarką architektoniczną i konstrukcjami więźb dachowych, a także na teorii konserwacji zabytków architektury. Napisał kilka książek i ponad 100 artykułów, m.in. o przyczynach degradacji dziedzictwa architektonicznego w Polsce, ochronie i zagospodarowaniu ruin zamkowych, problemach związanych z zachowaniem zabytkowej stolarki okiennej. Miał też bogaty dorobek jako architekt i konserwator. Zaprojektował m.in. rozbudowę zabytkowych kościołów w Ciechocinku, Lubsku i Zawadzie, wyposażenie wnętrz katedr w Sankt Petersburgu i Moskwie, a także adaptację dawnych prezbiteriów do wymogów liturgii określonych przez Sobór Watykański II w kościołach: NMP w Toruniu, św. Walentego w Łążynie i katedrze w Płocku.

Prof. Jan Tajchman i prof. Marian Arszyński opracowali dokumentację do wniosku o wpisanie toruńskiego Zespołu Staromiejskiego na Listę Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO. Starania o wpis uwieńczone zostały sukcesem. Jak mówił w rozmowie z naszą gazetą prof. Tajchman: „takiego wpisu się nie „otrzymuje”, trzeba na niego zasłużyć. Wniosek o przyjęcie na listę musi być sporządzony perfekcyjnie. Do sukcesu Torunia przyczyniły się starania wielu osób, a także właściwe podejście do ochrony skarbu, jakim jest toruńska starówka”.

Za zasługi dla Torunia Jan Tajchman otrzymał najwyższe odznaczenie przyznawane przez miasto - medal Thorunium.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się o godz. 12.00. W Katedrze Świętych Janów przy ul. Żeglarskiej 19 odprawiona została msza święta, pogrzeb miał miejsce na cmentarzu św. Jerzego przy ul. Gałczyńskiego.