Parafianie wyprosili, by nie wywieziono go na Sybir

Ks. Paweł P. Goga, bo o nim mowa, większość swego kapłańskiego – bardzo aktywnego życia – związał z dzielnicą Mokre.

<!** Image 2 align=right alt="Image 179737" >Urodził się 29 czerwca 1900 r. w Sampławie w powiecie lubawskim, w rodzinie nauczyciela miejscowej szkoły powszechnej Bernarda. Uczęszczał do gimnazjum w Brodnicy, gdzie należał do tajnego koła filomatów. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości udał się na studia teologiczne do seminarium duchownego w Pelplinie i tam 26 czerwca 1925 r. wyświęcony został na kapłana. Następnie był wikarym m.in. w Czarnowie i w kościele św. Janów w Toruniu. W Toruniu też przez pół roku, po śmierci ks. Józefa Wysińskiego, był administratorem parafii św. Janów.

Aktywny na wielu polach

Z dniem l stycznia 1937 r. otrzymał nominację na administratora parafii Chrystusa Króla na Mokrem. Przez wszystkie swoje lata posługi kapłańskiej pracował ks. Goga z wielkim poświęceniem na polu społecznym i wychowania religijnego. Był m. in. założycielem Okręgu Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM) Męskiej w Tczewie, następnie prezesem Okręgu KSM Męskiej w Toruniu, prezesem Stowarzyszenia Robotników Toruń Mokre, członkiem Miejskiego Komitetu Funduszu Pracy w Toruniu. Przewodniczył Komitetowi Budowy Kościoła Chrystusa Króla, prowadząc jego budowę w trudnych warunkach finansowych; m. in. na jego apel rzemieślnicy toruńscy ozdobili wnętrze tej świątyni swoimi „majstersztykami”.

Ponadto zorganizował i prowadził ochronkę parafialną Toruń Mokre dla najbiedniejszych 120 dzieci oraz szwalnię dla dziewcząt ubogich, które opuściły szkołę. Zasłużył się też jako opiekun najuboższych dzielnic Dębowa Góra i Kozackie Góry, gdyż taktem i obejściem swoim potrafił uspokajać wzburzone umysły bezrobotnych.

Więzili go Niemcy i Rosjanie

Poza tym ks. proboszcz Paweł Goga był prezesem Stowarzyszenia Świetlic Charytatywnych na Pomorzu, członkiem Miejskiego Obywatelskiego Komitetu Opieki nad Młodzieżą i Dziećmi w Toruniu, dyrektorem Stowarzyszenia Pań Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo Oddziału Miejskiego, przewodniczącym Sekcji Zbiórki Materiałowej i Rozdzielczej Pomocy Zimowej w Toruniu, członkiem Zarządu Obozu Zjednoczenia Narodowego Młodzieży w Toruniu, I wiceprezesem Oddziału Toruń-Jakubskie Przedmieście Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz przewodniczącym Sekcji Organizacyjno-Propagandowej tej organizacji i kapelanem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” Okręgu IV w Toruniu.

Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Torunia przez Niemców ks. Paweł Goga został aresztowany i osadzony w toruńskim Forcie VII. Zwolniony po kilku dniach wrócił do pracy w swojej parafii. Przetrwał wojnę na swym stanowisku.

<!** reklama>Jak pisał ks. dr Józef Witkowski w biogramie ks. Pawła Gogi, przygotowanym dla Rady Miejskiej Torunia, uzasadniającym nadanie jednej z ulic miasta jego imienia: „Ks. Goga mimo zakazu - według relacji naocznego świadka, grabarza Rydzińskiego - nocą chował zmarłych na tyfus - lub zamęczonych w obozie zwanym „Szmalcówką”, na cmentarzu przy ul. Grudziądzkiej. Ponadto ks. Goga przychodził z pomocą i ratował wielu ludzi zagrożonych śmiercią lub wysyłką do obozów. Przez plebanię przewinęło się też wielu księży, którzy tu chowali się przed aresztowaniem i zawsze znajdowali pomoc i radę.

Po wyzwoleniu Torunia w 1945 roku ks. Goga został aresztowany przez Rosjan i wywieziony do obozu w Ciechanowie, gdzie rozpoznali go jego parafianie i wyprosili zwolnienie od dalszej wywózki. Wrócił pieszo do Torunia i był nadal wśród swoich parafian. Dla przejeżdżających przez Toruń repatriantów ze Wschodu oraz wszystkich ubogich ludzi z dzielnicy urządził w byłej kaplicy bezpłatną kuchnię „Caritas”. Ponadto, o czym pisze cytowany już ks. dr Witkowski, spłacił wszystkie pożyczki zaciągnięte na budowę kościoła, organizując kiermasze, „dni kwiatka”, loterie fantowe i inne imprezy.

Wokół swego kościoła

Jego zasługą było też podjęcie prac wykończeniowych: otynkowanie kościoła, pokrycie kopuły blachą pomiedziowaną, ozdobienie jej wewnątrz kasetonami, a także wybudowanie kaplicy, ozdobienie ołtarzy, zamontowanie organów. Wreszcie - jego pomysłem było wybudowanie groty Matki Boskiej oraz ogrodzenie placu kościelnego.

W 1948 r. ks. Paweł Piotr Goga został ustanowiony proboszczem parafii Chrystusa Króla; ponadto był wicedziekanem dekanatu toruńskiego, kanonikiem honorowym Kolegiaty Chełmżyńskiej i członkiem Zarządu Wojewódzkiego „Caritas” w Bydgoszczy.

Ks. kanonik Paweł Piotr Goga odznaczony był m. in. Złotym Krzyżem Zasługi i Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego. Zmarł 40 lat temu, 19 września 1971 r., i pochowany został na cmentarzu parafialnym przy ul. Wybickiego. Jego imię nosi jedna z ulic toruńskiej dzielnicy Mokre.