Było to lata temu – a ja mam wrażenie niemiłe, że od tamtej pory, jak się coś z tym poczuciem odpowiedzialności zmieniło, to na gorsze. I że jeszcze gorliwiej szukamy winy u wszystkich innych, tylko nie u siebie... „Na celowniku” – szwedzka tym razem premiera Netfliksa – to film właśnie o tym. Podany niby mało fikuśnie, w konwencji prostego, jak nie prostackiego thrillera o pogoni złego za dobrymi w niesprzyjających okolicznościach przyrody - jednak pulsowanie w głowach naszych pozostawia. I za sprawą fabularnej zakrętki w końcowej fazie filmu, i dywagacji, trącących bardziej dramatem psychologicznym, niż thrillerem.
Tak więc poznajemy szwedzką parę, gdy ona – urocze czarnoskóre dziewczę, studentka medycyny – przyjmuje oświadczyny jego, świeżutkiego inżyniera. Po prostu duo marzeń. Po roku już tak fajnie nie jest. Związek się wali, a my mamy wrażenie, że to nie zwykłe wypalenie, tylko że coś rozwala go od środka. Para rusza na północ, na biwak pod zorzą polarną. Kiedy docierają na miejsce, zaczyna być niefajnie - czarnoskóra pani na głębokiej prowincji traktowana jest zupełnie inaczej niż w Skanii. No a kiedy zaczynają biwakować, zaczyna być naprawdę źle. Ucieczka przez zamrożoną pustynię to dopiero początek makabry.
„Na celowniku” ma trzy części. Pierwsza to ekspozycja herosów dramatu, druga - to ta akcyjna i thrillerowa. Część trzecia to zaś ów twist, kiedy wszystko okazuje się być czymś innym, niż nam się zdawało, a czego zdradzić nie można, żeby nie spojlerować. Cóż, można ten film obejrzeć jak zwyczajną ganiankę po śniegu i mrozie, można też zanurzyć się w paru problemach. O owej życiowej ucieczce od odpowiedzialności, która staje się sensem codzienności, o momentach w życiu, które wychładzają nam dusze na zawsze, o istocie przetrwania człowieka, a nawet o współczesnych związkach. W filmie ciekawa jest bowiem relacja naszej pary, w której osobą zdecydowanie silniejszą jest kobieta. Ale dziś to znowu nie taka rzadkość.
No a do tego wszystkiego, to bardzo przyzwoicie zrobione kino. Montaż, zdjęcia, budowanie nastroju jest rzetelne i solidne, jak z dobrej szwedzkiej fabryki. Że fabuła trochę zgrzyta? Oj tam, oj tam, tylko trochę, na pewno poniżej średniej. No i smaczne jest aktorstwo. I Anastasios Soulis i Nanna Blondell dają radę. Jak znam zwyczaje Netfliksa, to panią Nannę będziemy teraz co rusz oglądać w kolejnych szwedzkich produkcjach.
Danuta Stenka jest za stara do roli?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
