Profesor Justyński zabiera głos w sprawie rzekomego plagiatu i zawieszenia

Wczoraj z prof. Justyńskim nie udało się nam skontaktować. Dziś opublikował na swojej stronie internetowej oświadczenie, które publikujemy poniżej w całości.

"OŚWIADCZENIE

Oświadczam, że Prokuratura Okręgowa w Gdańsku nie przedstawiła mi żadnego zarzutu. Dziwna to praktyka, że najpierw dowiaduje się o tym prasa, a nie osoba zainteresowana. Również z prasy wiem, że śledztwo zostało wszczęte na podstawie anonimowego donosu.

Zapewniam, że nie dopuściłem się naruszenia praw autorskich. Moja książka „Prawo do kontaktów z dzieckiem” uzyskała bardzo dobre recenzje. Od czterech lat temat rzekomego plagiatu pojawia się i zanika. To falowanie zbieżne jest z takimi wydarzeniami na UMK jak wybory dziekańskie czy rektorskie. Przedstawiłem opinie wybitnych znawców prawa autorskiego, które wykluczają, bym w swojej książce naruszył prawa autorskie. Wśród nich jest opinia oparta o tłumaczenia pracy Nataschy Schultze, dowodząca, że każdy zarzut niedozwolonego korzystania z pracy tej Autorki, jest niezasadny. Podkreślam, że publikację Nataschy Schultze wielokrotnie przywoływałem w swojej książce, zgodnie z regułami pracy naukowej. Badając europejskie uregulowania dotyczące kontaktów z dzieckiem powoływałem nie tylko literaturę niemiecką, ale także belgijską, francuską i z wielu innych krajów. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że prof. Wanda Stojanowska, która zawiadomiła Dziekana WPiA UMK w Toruniu o podejrzeniach naruszenia praw autorskich Nataschy Schultze, mojej książki… w ogóle nie przeczytała. Dowiedziałem się o tym w przerwie procesu cywilnego, który wytoczyłem prof. Wandzie Stojanowskiej. W zawartej przed Sądem Okręgowym w Słupsku ugodzie zapewniła, że jej wypowiedzi do prasy, sugerujące naruszenie przeze mnie praw autorskich Nataschy Schultze, zostały błędnie zinterpretowane przez dziennikarzy.

Teraz temat powrócił i to akurat w chwili, gdy powszechnie przypisywano mi zamiar kandydowania na stanowisko rektora UMK. Powrócił z impetem: przecież zawieszenie mnie w prawach pracownika naukowego i Dziekana WPiA UMK uniemożliwi mi kandydowanie. O zawieszeniu także dowiedziałem się z mediów. Czy to mnie jeszcze dziwi? Po tym, jak władze UMK złożyły do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa sfałszowania zawiadomienia o terminie przesłuchania u rzecznika dyscyplinarnego, już nic nie powinno mnie zaskoczyć. Prokuratura Okręgowa w Gdańsku prowadziła śledztwo, którego celem było ustalenie, czy doręczone mi przez rzecznika dyscyplinarnego zawiadomienie zostało podrobione lub przerobione. W podtekście była sugestia, że najpewniej przerobione przeze mnie. Nieprawdopodobne? A jednak… Prowadzone za pieniądze podatników śledztwo zostało po kilku miesiącach umorzone.

Ciągle nie zostały umorzone dyscyplinarne postępowania wyjaśniające, które nie dostarczyły żadnych podstaw do stwierdzenia, że uchybiłem godności nauczyciela akademickiego. Na pisma reprezentującego mnie adwokata wnoszącego o umorzenie postępowań, które nie mają prawa się toczyć, Rektor UMK odpowiada wymijająco: w swoim czasie zostaną podjęte odpowiednie decyzje.

Media dokonały na mnie linczu, bo to przecież rewelacyjny temat: plagiat na wydziale prawa, najciemniej pod latarnią, profesorowie ściągają. Tytuły same przychodzą do głowy. A prawda? A kogo to obchodzi? Skoro wszyscy o tym mówią, to chyba jest coś na rzeczy…

Wiem, że moja książka „Prawo do kontaktów z dzieckiem”, jest dobrą, samodzielną książką, w pełni szanującą cudze prawa autorskie. Wiem, że moja książka się obroni. Nie wiem tylko, czy ja jestem w stanie obronić się przed kolejną nagonką, błotem i hejtem.

To, co wokół mnie dzieje się od grudnia 2011 roku czyli od zawiadomienia przesłanego do Dziekana WPiA UMK przez prof. Wandę Stojanowską, odbieram jako zorganizowany spektakl. On ma reżysera, może nawet niejednego. Ten spektakl usiłuje mnie zniszczyć, ale przede wszystkim szkodzi wizerunkowi UMK. To mnie boli najbardziej.

Tomasz Justyński"