Przed balem wizyta u fryzjera

Sytuację fryzjerstwa i perukarstwa oceniano wtedy następująco: „Wiodło materialnie suchotniczy żywot… Większa część zakładów zajmuje się pobocznie handlem towarów kosmetycznych i innych rzeczy. Z powodu podwyższenia opłat zmalała bowiem znacznie klientela”.

Według spisu branżowego w 1929 r. w Toruniu było 37 zakładów fryzjerskich, w Chełmży i Wąbrzeźnie - 8, w Chełmnie - 9, w Brodnicy - 6, w Golubiu - 4, a w Kowalewie i Podgórzu - 3. W 1935 r. na Pomorzu było zarejestrowanych 678 przedsiębiorstw fryzjerskich, w których zatrudnionych było 631 czeladników i zarejestrowanych 332 uczniów. Golenie w 1928 r. kosztowało 50 gr, w 1935 zaś 30 gr, strzyżenie w 1928 - 1 zł, siedem lat później 60 gr.

Obniżka cen, „prawie do granic kosztów własnych” - jak wskazywano - spowodowana była rozpowszechniającym się pokątnym fryzjerstwem (tzw. partactwem), także domokrążnym, a ogół zarejestrowanych przedsiębiorstw utrzymywany był jedynie „dzięki intensywnej pracy przedsiębiorcy…, jednak zadłużenie czyni zastraszające postępy”. Innym powodem obniżenia się dochodowości zakładów fryzjerskich były „wymagania klienteli, szczególnie damskiej”, w rezultacie czego „przedsiębiorstwa zaopatrują się w różne nowoczesne urządzenia i aparaty, które muszą się amortyzować”.

W Toruniu, na rogu ul. Chełmińskiej i Starego Rynku „salon damski” Zygmunta Olkiewicza oferował: „ondulację, manicure, strzyżenie, masaż elektryczny i ręczny”. Dużą renomą zawodową musiał się cieszyć w Toruniu w końcu lat 20. ub. wieku niejaki pan Maks, skoro zakład przy ul. Szczytnej 12 oprócz wykonywania pierwszorzędnej ondulacji i manicure reklamował się też faktem, że „Pracuje u mnie znany Pan Maks”.

W 1937 r. „najtrwalszą i najtańszą prima trwałą ondulacją” chwalił się zakład F. Dejewskiego przy ul. Prostej 19. 10 stycznia tegoż roku nowo otwarty przy ul. Prostej 5 - obok kina „Świt” - zakład fryzjerski polecał „wszelkie prace, a mianowicie ondulacje żelazkowe, wodne, trwałe oraz farbowanie włosów”. Trwała ondulacja parowa w zakładzie Grabowskiego przy ul. Sukienniczej 8 kosztowała 5 zł. W skład usług fryzjerskich wchodziło ponadto: „golenie, strzyżenie, mycie głowy, farbowanie włosów, brwi i rzęs oraz masaż twarzy”. Na Bydgoskim Przedmieściu naprzeciwko ogrodu botanicznego znajdował się męski zakład fryzjerski. W 1929 r. obok niego otwarto zakład dla pań.

Zobacz także: W ciągu roku spacerują aż 910 km!

Sprzęt fryzjerski był cenny, o czym świadczy chociażby włamanie do zakładu W. Wiśniewskiego w Chełmży. Złodzieje wynieśli z niego „brzytwy, przybory ondulacyjne i do manicure oraz część bielizny” o wartości 300 zł.

Mimo problemów ruch w interesie był duży, o czym świadczą liczne ogłoszenia prasowe oferujące pracę, np.: „młodszy pomocnik fryzjerski na stałą posadę potrzebny, S. Lewandowski, Chełmża, Kolejowa 8”, „Dwie fryzjerki mogą się zgłosić, Ludwik Wierzchowski, dworzec Toruń - Miasto”, „Dwóch rutynowanych fryzjerek potrzebuje zaraz salon fryzjerski, Toruń, Łazienna 30”.

Bardzo prężnie działały Towarzystwa Pomocników Fryzjerskich. W Toruniu towarzystwo takie swe zebrania miesięczne urządzało w restauracji „Pod Ratuszem”. Towarzystwo było organizatorem różnych kursów (np. kursu damskiego czesania w lutym 1929 r.), urządzało dla swych członków zabawy (np. bal karnawałowy w hotelu „Pod Trzema Koronami w lutym 1929 r.).

W Chełmży Towarzystwo Pomocników Fryzjerskich w latach 30. ub. wieku spotykało się w „Hotelu Dworcowym” lub w „Bachusie”. W 1932 r. chełmżyńskie towarzystwo urządziło w styczniu „wieczór gwiazdkowy” („wstęp tylko za zaproszeniami”), w kwietniu zaś bal wiosenny.

Fryzjerzy pomorscy organizowali również wystawy, na przykład w 1927 roku w Bydgoszczy Wszechpolskie Popisy Damskiego Czesania i Wystawę Prac Włosowych oraz Kosmetycznych. W 1933 r. w Toruniu odbył się konkurs fryzjerski o mistrzostwo Pomorza.