Przed świętami idziemy do fryzjera [ALBUM RODZINNY]

Na przełomie XIX i XX wieku starszym toruńskiego cechu był O. Arndt, skarbnikiem Zawadzki, sekretarzem Smolbocki, ławnikami zaś i członkami komisji egzaminacyjnej: Barczyński, Ebert i Patzke.

W połowie 1899 r. cech ten wyzwolił dwóch uczniów i przyjął pięciu nowych. W pierwszym zaś kwartale 1902 r. wyzwolił 13 terminatorów na pracowników, zaś „8 chłopców wpisał jako terminatorów”. Na określenie ówczesnych mistrzów grzebienia nazw używano rozmaitych: balwierze, barbierze, balbierze, fryzjerzy.

Czytaj też: W Ciechocinku powstanie wodny plac zabaw

W 1894 r. na I piętrze przy ul. Szczytnej 14 w Toruniu (w domu rzeźnika Borchardta) „Zakład wyrobów z włosów i salon do fryzowania dam” prowadziła Hulda Hoppe z domu Kind.

Pięć lat później przyjmowała klientów już na Szczytnej 32, „naprzeciw składu pana Seeliga” w „salonie do fryzowania i szamponowania i zakładzie sztucznych wyrobów z włosów i manicure”. Hulda Hoppe przyjmowała także: „zamówienia na polskie zabawy”.

Salony do fryzowania, golenia i strzyżenia
9 kwietnia 1898 r. „salon do fryzowania, golenia i strzyżenia włosów” otworzył przy ul. Kopernika 22, „w domu p. Zielkego” W. Orcholski, który „swój pierwszorzędny zakład golarski i fryzjerski” polecał także na bale i zabawy.

„Salon do golenia i spuszczania włosów” przy ul. Szewskiej 24 w 1897 r. prowadził Jan Dudkiewicz. Dwa lata później albo się przeniósł, albo otworzył drugi zakład, gdyż poszukiwał ucznia golarskiego, ale do zakładu na Jakubskim Przedmieściu.

Na początku XX wieku P. Ebert i syn informowali klientelę, że „obok naszego salonu fryzjerskiego dla panów urządziliśmy przy ul. Elżbiety 1 salon do fryzowania dam z najnowszym urządzeniem szamponowania”.

Specjalność zakładu: tynktura na porost włosów
Przy ul. Szczytnej 2 urzędował „golarz i fryzjer” J. Zieliński. Wspomniany wcześniej Orcholski 31 marca 1900 r. otworzył w Toruniu na Starym Rynku w hotelu „Pod Trzema Koronami” „pierwszorzędny salon do fryzowania, golenia, itd. połączony ze sprzedażą wszelkich artykułów w zakres wchodzących”, którego specjalnością były: „tynktura na porost włosów - cena 5 marek, balsam, po zmyciu którym głowy odzyskują włosy pierwotny kolor - 4 marki”.

Przeczytaj również: Głośne tramwaje w Toruniu

Ówcześni fryzjerzy pracowali nawet w niedziele, do godziny 14, a w 1895 r. golibrodzi z Podgórza postanowili pobierać w niedziele i święta 10 fenigów więcej. Niestosujący się do tego zarządzenia mieli płacić 5 marek kary na cel dobroczynny. W celach higienicznych w końcu XIX wieku „barbierze obowiązani są czyścić brzytwy i myć ręce po każdym goleniu, aby nie przenosili z jednej osoby na drugą jakiejś zaraźliwej choroby, zwłaszcza skórnych liszai”.

W Berlinie przepisy z 1901 r. wymagały od fryzjerów: czystego ubrania, które można było prać, starannego wyczyszczenia po każdym goleniu nożyczek, brzytew, szczotek, itp. „Puszków do pudru bezwarunkowo używać nie wolno, a zamiast tychże ma się używać waty, która po użyciu ma być wyrzucona”.

Na naszym terenie przepisy te chyba nie były powszechnie stosowane, skoro „Gazeta Toruńska” informację tę skomentowała następująco: „Jakże by się podobne rozporządzenia i u nas przydały”.

Po przyłączeniu Pomorza do Polski toruński wolny cech fryzjerski liczył 51 członków. Cechmistrzem był Ksawery Ebert, jego zastępcą Julian Barczyński pełniący również funkcję skarbnika, zaś sekretarzem Franciszek Rygielski.

W 1921 roku uczniów w zawodzie fryzjerskim i perukarskim było 222 (rok później - 152), czeladzi zaś 107 (w 1922 r. - 87).

Zakładów fryzjerskich w całym ówczesnym województwie pomorskim było w 1921 r. - 273, a w 1922 r. - 215. Dla porównania: zakładów piekarskich było w tych latach odpowiednio 782 i 481, szewskich 1781 i 1544, zaś krawieckich 1655 i 1289.

Materialnie fryzjerzy wiedli suchotniczy żywot
Sytuację finansową fryzjerstwa i perukarstwa oceniano następująco: „Wiodły one materialnie suchotniczy żywot… Większa część zakładów zajmuje się pobocznie handlem towarów kosmetycznych, a i innych rzeczy.

Z powodu podwyższenia opłat zmalała bowiem znacznie klientela. Poza tym szkodzą zawodowi wojskowe golarnie, które się urządza, podczas gdy dawniej obsługa wojska powierzona była za zniżonymi opłatami prywatnym przedsiębiorcom”.

Do dawnych salonów fryzowania i szamponowania jeszcze wrócimy w naszym Albumie za jakiś czas.

Zobacz także: