Siłą i godnością osobistą

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >Ciekaw jestem, ile to dziennikarskich gwiazd zamknęłoby się w klatce lub w inny równie widowiskowy sposób zademonstrowało protest przeciwko łamaniu wolności słowa. I jak wielu telewizyjnych speców od wszystkiego orzekłoby, że stoimy u wrót totalitaryzmu, gdyby akcja ABW w mieszkaniu prowadzącego antyprezydencką stronę odbyła się nie za tej, tylko za poprzedniej prezydentury.

Dziś jednak chętnych do wieszczenia upadku demokracji jakoś nie widać - przynajmniej w większości głównych mediów. Co więcej, wszyscy - od opozycji do koalicji z pałacem prezydenckim włącznie - całą akcję krytykują. Najzabawniejsze, że do tego frontu oburzenia zdaje się wpisywać nawet prokuratura w Tomaszowie Mazowieckim, która ustami swej rzeczniczki oświadczyła, że wcale nie wskazywała ABW czasu, ani sposobu przeszukania. Innymi słowy: „To nie my, to ABW!”

<!** reklama>W całym tym słowotoku, jaki w związku z tą aferą się uprawia, chyba najsensowniej brzmią apele prof. Tomasza Nałęcza o szybką zmianę prawa, które znieważenie prezydenta RP nakazuje ścigać z urzędu. I nie dlatego, że głowie państwa nie należy się szacunek, bo się należy. Powody są inne. Choćby ten, że samo pojęcie znieważenia nie jest dość precyzyjne, by skutecznie rozróżnić, co jest krytyką - nawet i najbardziej zajadłą, co także dopuszczalnym satyrycznym przerysowaniem, a co zwykłym chamstwem, któremu, jak wiemy, przeciwstawić się należy siłą i godnością osobistą. Niekoniecznie jednak siłą ABW.