Z Nowościami od samego początku

<!** Image 3 align=none alt="Image 225992" sub="Zdjęcie z grudnia 2012 roku. Andrzej Kamiński z Janem Ząbkiem, podczas otwarcia „żużlowej” wystawy ">

Z tygodniowym poślizgiem, za to tym bardziej serdecznie zapraszamy na imieniny do Andrzeja Kamińskiego, przez wiele lat fotoreportera „Nowości”.

<!** reklama>

Dotąd oglądaliśmy setki, a może tysiące jego zdjęć, układających się w prawdziwą historię Torunia. Teraz poprosiliśmy niedawnego solenizanta, aby nam troszeczkę opowiedział o sobie i pokazał także zdjęcia, które jemu zrobiono.

- Trudno w to mnie samemu uwierzyć, ale moja przygoda z fotografowaniem rozpoczęła się ponad pół wieku temu. Jeszcze wcześniej, w szkole średniej poznałem abc fotografii. Na początku lat sześćdziesiątych, jakby nie było ubiegłego wieku, zaczęłam fotografować najbliższych sąsiadów, rodzinę, a także sportowców, scenki z życia miasta.

Pierwszą ciemnię razem z kolegami mieliśmy na terenie Spomaszu. Po 1966 roku za pracownię służyła mi kuchnia lub łazienka w mieszkaniu, oczywiście dopiero wówczas, kiedy domownicy poszli spać. Dzisiaj z sentymentem wspominam pierwsze moje fotki w „Dzienniku Wieczornym”, „Gazecie Toruńskiej” i „Ilustrowanym Kurierze Polskim”, którego współpracownikiem byłem już od 1958 roku. Regularnie robiłem zdjęcia o różnej tematyce dla serwisów Toruńskiego Informatora Fotograficznego. Można je było oglądać w gablotach urzędów, fabryk, szkół, klubów. Utrwalałem na kliszy przed wszystkim wydarzenia kulturalne (KMPiK, domy kultury, kluby), sportowe (wszystkie dyscypliny) i migawki z zakładów pracy.

Poznawaniu tajników fotografii, doskonaleniu fachu sprzyjały kontakty z członkami Toruńskiego Towarzystwa Fotograficznego, którego w pewnym okresie byłem nawet wiceprezesem.

Wiedzą i doświadczeniem dzielili się artyści fotograficy: Janina Gardzielewska, Olgierd Gałdyński, Alojzy Czarnecki, Czesław Kuchta, Jerzy Wardak, Michał Kokot - swego czasu także fotoreporter „Nowości”. Wiele dobrego zawdzięczam szefowi Toruńskiego Informatora Fotograficznego Witoldowi Januszkowskiemu.

Wraz z pierwszym numerem „Nowości”, na przełomie 1967/1968 roku, za aprobatą ówczesnego redaktora naczelnego Henryka Jankowskiego rozpocząłem współpracę z redakcją najpopularniejszego toruńskiego dziennika, a od roku 1974 stałem się jego pełnoetatowym dziennikarzem.

Pracę w mojej Redakcji (tysiące zdjęć w latach 1968-2003) wspominam jako ciekawą, dającą satysfakcję, jednak często wymagającą dyspozycji przez całą dobę.

W pierwszych latach fotoreporter na etacie był jeden, środki łączności i transportu różne, z dzisiejszej perspektywy - prymitywne. Często, żeby dojechać na miejsce jakiegoś zdarzenia, wsiadałem na rower. Obróbka zdjęć ręczna (powiększalnik, wywoływacz, utrwalacz) i trzeba było „wyrobić się w czasie”, gdyż zdjęcia do chemigrafii (gdzie przenoszono je na ołowiane płytki), oddawano tylko raz dziennie, w godzinach popołudniowych.

Kontakty i poznawanie wielu ludzi, uczestniczenie z aparatem fonograficznym w życiu gospodarczym, politycznym, śledzenie zmian zachodzących w mieście w którym się urodziłem, dorastałem, uczyłem, w którym założyłem rodzinę i mieszkam do dzisiaj - dawały i dają ogromną satysfakcję. Tu mam rodzinę, przyjaciół i kolegów.

Od 1975 roku poza Toruniem i Chełmżą, „Nowości” coraz śmielej zaczęły się ukazywać na terenie całego województwa toruńskiego, co wymagało niemal codziennych wyjazdów w tzw. teren. Przez kilka lat byłem także fotoreporterem Centralnej Agencji Fotograficznej regionu pomorskiego. Dokumentowałem wiele imprez sportowych, a wśród nich te, które bardzo lubiłem, a więc ligowe pojedynki żużlowców, a także koszykarzy, koszykarek, siatkarek, hokeistów, piłkarzy, praktycznie zmagania wszystkich dyscyplin sportowych.

RSW Prasa, będąca wydawcą prawie wszystkich ukazujących się w tamtych czasach gazet, organizowała dla fotoreporterów szkolenia zawodowe, seminaria i plenery służące doskonaleniu warsztatu, wymianie doświadczeń z kolegami z innych redakcji. Pracując w „Nowościach” zwiedziłam kilka krajów europejskich, zaliczyłem jedną olimpiadę. Posługiwałem się różnym sprzętem, od Practiki do Canona. Zbiory moich negatywów wypełniają kilkanaście albumów, większość już zeskanowałem.

Jeśli jest taka potrzeba, chętnie udostępniam swoje zdjęcia Czytelnikom „Nowości”. Z imieninami nie zdążyłem, a że mamy już taki przedświąteczny czas, życzę wszystkim radosnego spojrzenia na świat, wszystkiego dobrego i miłego. No i udanych zdjęć.