[ZA I PRZECIW] Studencie, czeka cię poprawka?

[break]

System trzeba zmienić, nie burzyć

Przyznał Pan na swoim profilu na Facebooku, że jest za likwidacją systemu bolońskiego, jak chce PiS.

Nie jestem fanem trzystopniowego systemu studiów, ale też nie stawiałbym siebie w jednym szeregu ze zwolennikami jego burzenia.
A więc likwidować czy zostawić?
Zreformować. System boloński ma sporo zalet i wiele mankamentów. Podział studiów na licencjackie i magisterskie dał studentom szansę szybszego wejścia na rynek pracy, ale przede wszystkim skorzystania z oferty każdej uczelni. Miał doprowadzić do większej mobilności studentów. Nic takiego się nie stało. Na uzupełniające studia na UMK przychodzą głównie nasi licencjaci. Poważnym mankamentem jest to, że w trzy lata nie sposób zdobyć solidnych studiów licencjackich, a w dwa lata solidnego magistra. Chciałbym, żeby tego dotyczyła dyskusja.
Tymczasem ustępująca minister nauki ostrzega, że likwidacja systemu rozłoży programy studenckich wyjazdów Erasmus.
Program ma 25 lat i powstał zanim na uczelniach istniał system boloński. Na UMK korzystają z niego studenci z Turcji, czyli spoza Unii Europejskiej.
Inna propozycja PiS, egzaminy wstępne dla kandydatów na studia to dobry pomysł?
Wspaniale byłoby kształcić wyłącznie dobrze przygotowanych studentów, ale żeby to zrobić, potrzebna jest poważna reforma finansowania szkolnictwa wyższego. Dopóki pieniądze dla uczelni związane są z liczbą studentów, a nie jakością badań, uczelniom bardziej będzie zależeć, by kandydatów było jak najwięcej, a mniej, jaki prezentują poziom.

Solidne studia pięcioletnie

Jak ocenia Pan pomysł likwidacji systemu bolońskiego?

Z tego, co wiem propozycja dotyczy zmiany systemu, a nie jego likwidacji. Miałaby sprowadzać się do tego, że każdy student wybierałby, czy chce studiować w trybie pięcioletnim, czy realizując najpierw trzyletni licencjat, a potem dwuletnie studia uzupełniające, magisterskie, czyli systemie bolońskim 3+2.
Tylko po co taka zmiana?
System boloński w dużym stopniu nie sprawdził się, najpoważniejszym zarzutem jest pełna kompatybilność studiów I i II stopnia, czyli to, że po zrobieniu licencjatu z biologii ktoś może iść na magisterium z matematyki i po dwóch latach zostać magistrem matematyki. Do tego dochodzi niekompatybilność programów studiów nawet w samym kraju. Student, który chce zrobić rok na jednej uczelni, a potem drugi rok na innej, po takim studiowaniu musi wyrównywać program forsując się. Podobnie jest ze studiami za granicą. Nie wspomnę już o niskich umiejętnościach językowych wyjeżdżających na takie studia. Mamy w Polsce pozorną mobilność studentów.
Pańscy koledzy z UMK uważają, że kolejna zmiana to jeszcze większy chaos w szkolnictwie.
Obecnie mamy sytuację, w której absolwent automatyki, chcący po trzech latach studiów zostać magistrem historii, robi dwuletnie studia uzupełniające. Będzie miał dwa dyplomy i szanse na rynku o niebo większe niż magister historii po pięciu latach solidnych studiów.
Miał Pan na swych zajęciach takich studentów?
Nie pytam moich studentów, jakie studia licencjackie kończyli. Podczas egzaminu oceniam ich wyłącznie na podstawie wiedzy.