Zapętlone pokolenie "žkopiuj-wklej"

**<!** Image 3 align=none alt="Image 215528" >
Pokolenie „kopiuj-wklej” plagiatuje bezczelnie. Z lenistwa, niedbalstwa, bywa, że z niewiedzy, wychodząc z założenia, że skoro z internetu można ściągnąć muzykę i film, to czemu nie pracę zaliczeniową?**
171 uczelni prywatnych w Polsce prace swoich studentów skanuje programem antyplagiatowym plagiat.pl, płacąc od około 60 do 100 zł za stustronicowy elaborat.

- To wygodne i drogie narzędzie niedające gwarancji - przekonują już nie tylko władze uczelni, ale i wykładowcy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.<!** reklama>

Praca z chomikuj.pl

Na UMK, podobnie jak na większości uczelni w Polsce zaczęły się obrony prac dyplomowych. Toruńskich wykładowców spytaliśmy o ich sposoby wykrywania nieuczciwości w pracach studentów.

- Gdy niewyróżniający się student nagle przynosi mi świetną pracę, której styl nijak ma się do tego, co do tej pory prezentował, zawsze „googluję” podejrzane frazy - przyznaje dr Radosław Sojak, socjolog i prodziekan humanistów UMK.

Z tego samego powodu ma konta na popularnych wśród studentów serwisach typu chomikuj.pl, gdzie udostępniane są m.in. notatki z wykładów oraz... gotowe prace zaliczeniowe.

Wykładowcy z UMK przyznają, że plagiaty inteligentne i wyrafinowane, w dodatku całych prac dyplomowych to rzadkość.

- Studenci kopiują treści banalne, nawet szkolne, najczęściej do prac zaliczeniowych - prof. Przemysław Nehring, prodziekan Wydziału Filologicznego w ciągu roku słyszy o co najmniej kilku przypadkach podejrzanych prac.

- Zawsze dokładnie czytam i poprawiam pracę kilkakrotnie. Moi studenci doskonale o tym wiedzą - przekonuje dr Dominik Antonowicz, socjolog.

W antyplagiatowej wojnie kluczowa jest praca w małych grupach seminaryjnych i tak dobrany temat pracy, nad którym promotor panuje. Mówiąc wprost - oczytanie w temacie, który frapuje studenta, i czas na to, żeby pochylić się nad jego pracą.

Sposoby produkowania tekstu

Profesor Andrzej Zybertowicz pracę dyplomową studenta czyta co najmniej dwa razy. Najpierw studiuje kluczowe fragmenty i przedstawia swoje uwagi.

- Gdy praca nabiera kształtów, czytam całość, opatrując stosownymi uwagami - mówi. - Zanim przyjmę pracę do obrony, raz jeszcze czytam gotową pracę, sprawdzając, czy student wprowadził poprawki.

Źródeł studenckiej nieuczciwości wykładowcy doszukują się w szkołach średnich, gdzie na porządku dziennym jest pisanie wypracowań będących kompilacją treści z internetu.

- Być może „kopiuj-wklej” jest naturalnym sposobem produkowania tekstu - zastanawia się profesor Zybertowicz.

Dla socjologa problem studenckiej nieuczciwości jest przejawem coraz gorszej kondycji uniwersytetów. Przywołuje przykład z sali wykładowej. Gdy spytał studentów, z jakimi krajami graniczy Polska w kolejności zgodnej ze wskazówkami zegara, zapadła krępująca cisza. Odpowiedź ostatecznie padła wraz z symptomatycznym komentarzem studentki, że czuje się nieswojo dyskutując podczas wykładu.

- To są ludzie, którzy przyszli ze szkół średnich bez elementarnej kompetencji akademickiej, którą jest myślenie na głos - diagnozuje socjolog. - Rozmowa publiczna w gronie kilkudziesięciu osób nie jest dla nich naturalną formą istnienia w przestrzeni publicznej. Z punktu widzenia kryteriów normalnie funkcjonującego uniwersytetu nigdy nie powinni się na nim znaleźć, dlatego rozumiem i podzielam spostrzeżenia profesora Jana Hartmana, filozofa z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Poziom ogólniaka

Prof. Hartman w jednym z felietonów w „Polityce” opisał, jak frustrował się przez wiele lat próbując przedstawiać problemy filozoficzne ludziom, u których nie wywoływały one rezonansu. Gdy sprowadził wykład na poziom gimnazjalny, znów stał się królem sali wykładowej.

- Mam wrażenie, że uniwersytet jak i wiele instytucji w Polsce wpadło w pętlę samodegradacji - stwierdza profesor Zybertowicz. - Studentów jest więcej, poświęcamy im mniej czasu, coraz mniej od nich wymagając. Studenci zachowują się jak rzeka, która płynie po drodze najmniejszego oporu.