Żeby nie gdybać

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >„Janusz Bochenek nie zachwycił niczym jako szef marszałkowskiego departamentu promocji. Właściwie trzeba by go zdjąć, ale głupio tak zostawić kolegę na lodzie, bo przecież pan Janusz był z nami tyle lat, fajny jest, sympatyczny, trzeba mu więc coś znaleźć. I znaleźli - zostanie szefem toruńskiej Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka. Instytucja nieduża, formy działania sprawdzone od lat, kadra dobra, robota więc nienerwowa i sympatyczna. Na pewno sobie poradzi”.

Cały ten wywód ująłem w cudzysłów, bo wcale nie twierdzę, że tak właśnie było. Być może zebrało się kilka mądrych głów i uznało, że nikt nie poprowadzi tej placówki lepiej niż Janusz Bochenek. A ważna to rzecz, bo do kierowania takimi instytucjami potrzeba nie tylko administracyjnej sprawności, ale równie ważna jest kreatywność, otwartość na ciekawe pomysły, odwaga i pracowitość. Może było i tak. Może...

<!** reklama>Właśnie po to, by uniknąć takiego gdybania w cywilizowanym świecie, wymyślono formułę konkursu na stanowisko. Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej pozwala organizatorowi na zupełnie samodzielne mianowanie dyrektora instytucji kultury, ale dopuszcza też przeprowadzenie konkursu. Jest więc wybór, a jestem przekonany, że rzetelnie przeprowadzony, uczciwy konkurs to zawsze lepsze rozwiązanie. Choćby dlatego, że przy okazji można dokonać przeglądu różnych pomysłów na placówkę, spojrzeć na nią z nowej perspektywy, sprawdzić, na jakie kadry można liczyć. Konkursy robi się wreszcie po to, żeby nikt nie miał wątpliwości, że o dyrektorskich nominacjach decyduje kryterium kompetencji, a nie znajomości. I tego, kto jest fajny.