Zmarł Czesław Sobociński, jeden z najwybitniejszych architektów Torunia

- Moim zdaniem Czesław był jak wino. Im starszy, tym jego projekty były lepsze - mówi Jerzy Matusiak-Tusiacki, który z Czesławem Sobocińskim studiował na jednym roku w Politechnice Gdańskiej. - Był bardzo kreatywny.

- Był bardzo dobrym architektem, świetnie rysował, miał też talent poetycki - wspomina zmarłego kolegę inż. Adam Kołodziej. Obaj panowie pracowali w toruńskim Miastoprojekcie. Jak mówi Adam Kołodziej, w wyjątkowych czasach, gdy nie było już przedwojennych mistrzów, a młodym projektantom trudno było rozwinąć skrzydła, ponieważ działalność biur i pracowni była ściśle określona tematycznie, a poza tym na każdym kroku trzeba się było zmagać z różnymi niedoborami.

- Chcieliśmy zrobić coś w tej szarzyźnie - dodaje Adam Kołodziej. - Udało się, prezes Spółdzielni Mieszkaniowej Kopernik zlecił nam wykonanie plomb na Bydgoskim Przedmieściu. Tam mogliśmy sobie pozwolić na większy oddech.

Wtedy właśnie Czesław Sobociński zaprojektował budynek, który stanął w miejscu Kina Echo. W tamtych czasach i w tamtym Toruniu było to coś nowego i wyjątkowego. Wielu tych projektów czas się zresztą nie ima.

Oddech i rozmach były potrzebne przy budowie zadaszenia Tor-Toru czy kościoła Matki Bożej Królowej Polski na Rubinkowie. To było wyzwanie nie tylko dla architekta, ale i wykonawców.

- To był bardzo miły człowiek o pogodnym usposobieniu - mówi architekt Lucyna Czyżniewska. - Jego dzieła świadczą o nim najlepiej.

Czesławowi Sobocińskiemu Toruń zawdzięcza wielokrotnie nagradzany budynek dawnego Banku Gdańskiego. Wiele obiektów mieszkalnych, w tym licznych laureatów konkursów na Obiekt Roku i innych nagród. Czesław Sobociński brał także udział w projektowaniu osiedla na Skarpie. Kilka sektorów nosi imiona członków jego rodziny.

Od autora

Byliśmy sąsiadami. Mieszkaliśmy na osiedlu zaprojektowanym rzecz jasna przez pana Czesława. To był człowiek z wielką klasą, ale jednocześnie... kiedy trzeba było pójść pielić ogródek przed domem, sąsiad wziął łopatę i pracował razem z nami, sypiąc przy tym żartami.

Kiedyś umówiliśmy się na rozmowę o tym, jak pan Czesław projektował Toruń. Zabrakło czasu. Strasznie tego żałuję.