Życie przegrane na starcie

Chodzi o mieszkańców bloków socjalnych przy ulicy Olsztyńskiej, którzy przyznali się do zabójstwa 45-letniego mężczyzny. Dwudziestoletniemu Bartoszowi R. grozi dożywocie, a szesnastoletniemu Piotrowi W. - 15 lat odsiadki.
[break]

Z relacji sąsiadów, a i pedagogów, którzy mieli styczność z całą czwórką zamieszaną w zbrodnię (dwóch nastoletnich braci zacierało ślady) wynika, że wychowali się w domach z wieloma problemami. Były tam i alkohol, i niepełnosprawność, bieda i nieporadność życiowa. Niektórzy z tej czwórki kilkakrotnie już wchodzili w konflikt z prawem. W żadnym wypadku jednak ich los nie był przesądzony, choć według książkowych definicji mieli wszelkie podstawy, by zejść na złą drogę. W końcu wychowywali się w rodzinach w pewien sposób wykluczonych i dysfunkcyjnych. I z takich jednak, jak uczy doświadczenie, można wyrwać się ku lepszemu, wyjść na ludzi. Potrzeba jednak silnych i konsekwentnie wyciągniętych rąk, które owe wyrwanie umożliwią. Potrzeba własnej determinacji, by z pomocy tych rak skorzystać. Przy Olsztyńskiej tego zabrakło.

Trudno przewidzieć, kim mogą się stać tak młodzi sprawcy zabójstwa po wieloletnich odsiadkach. Tak samo trudno prognozować, jaka przyszłość czeka dwóch braci S., którzy zacierali ślady. Łatwiej skupić się na ich równolatkach, którzy mieszkają na osiedlu socjalnym.

Wstrząs, jaki przeżyła opinia publiczna po styczniowej zbrodni, przyniósł kilka wymiernych efektów. Na osiedlu jest więcej patroli policji i Straży Miejskiej, aktywniejsza praca socjalna, wola współdziałania z mieszkańcami i społecznikami. I niech to się rozwija i daje owoce, żeby kolejnych przegranych na starcie nie było.