Zanim kupimy sobie psa rasowego, trzeba się dobrze zastanowić

Czy na hodowli zwierzaków z rodowodem można zarobić? W końcu szczenięta są takie drogie, wydaje się, że jest to dobry biznes.
[break]
I tak, i nie. Zarobić z pewnością pieniądze można. Łatwiej jest hodowlom, które ze względu na swoje szczenięta znane są także za granicą naszego kraju. Mamy przykłady hodowli w oddziale toruńskim, które są na tak wysokim poziomie, że sprzedawane przez nie szczenięta wysyłane są do dalekich krajów na całym świecie.
Jednak należy pamiętać, że aby dojść do takiego poziomu, że to kupujący będą czekali na szczenięta, to najpierw hodowca musi się mocno napracować.
Spore pieniądze zabierają wyjazdy hodowców na wystawy zagraniczne. A głównie w ten sposób mogą innym hodowcom zaprezentować swoje psy i zrobić sobie reklamę.
Z czym musi się liczyć człowiek, który chce się zająć hodowlą rasowych psów i pokazywaniem ich potem na wystawach?
Ze sporym nakładem czasowym i finansowym. Oczywiście hodowlę czy może najpierw posiadanie psa rozpoczyna się od zakupu pierwszego zwierzęcia, które może okazać się wspaniałym przedstawicielem swojej rasy i można z nim osiągać wysokie lokaty i tytuły na wystawach. Same wystawy i przynależność do Związku Kynologicznego nie są jakoś specjalnie kosztowne, ale już prowadzenie hodowli z prawdziwego zdarzenia wymaga nakładów finansowych, zwłaszcza żeby pozyskać dobre psy na początek.
Z jakim problemami najczęściej borykają się hodowcy, co spędza im sen z powiek?
Chyba ciągła niewiadoma, co wyjdzie z krycia przepięknej suki wspaniałym psem. Wydawałoby się na logikę, że szczenięta powinny być od razu championami, a tak, niestety, nie zawsze jest. Często duże nakłady finansowe nie przynoszę efektu. Chociaż doświadczony hodowca, który obserwuje szczenięta, w kolejnym pokoleniu, jest już w stanie przewidzieć ze sporym prawdopodobieństwem, czy geny potencjalnego ojca będą pasowały do suki.
Czy w środowisku hodowców też istnieje nieuczciwa konkurencja, ludzie, którzy grają nie fair?
Wydaje mi się, że nieuczciwej konkurencji nie ma. Chociaż sama doświadczam, że są hodowle bardziej ambitne i takie, które idą na minimalizm. Bo trudno porównać hodowcę, który importuje zza granicy, czasami nawet zza oceanu, piękne psy i ciągle dąży do doskonałości, z hodowcą, który ma przeciętną sukę i nawet nie próbuje poprawić wyglądu szczeniąt kryjąc wybitnym reproduktorem, tylko jedzie do równie przeciętnego psa, który jest w pobliżu.
A najgorsze jest to, że zarówno szczenięta u tego ambitnego i tego przeciętnego hodowcy, są w bardzo zbliżonej cenie. A nawet jeśli ten ambitny stawia zaporową cenę, to nie może szczeniąt sprzedać.
Jeśli zwykły człowiek - taki powiedzmy Iksiński - chciałby kupić sobie rasowego psa, to czym powinien się kierować?
Bardzo dużo aspektów należy brać pod uwagę przy wyborze rasy. To przede wszystkim wielkość psa - czy nowy właściciel jest w stanie zapewnić odpowiednie warunki socjalne, czy będzie w stanie psu dużej rasy zapewnić codziennie odpowiednią dawkę spaceru. Druga kwestia to długość włosa - czy np. wybierając psa rasy długowłosej poradzi sobie z pielęgnacją szaty, a jeśli będzie chciał korzystać z usług fryzjera, to musi wziąć pod uwagę, że to też kosztuje. I na koniec - jakiego charakteru człowiek oczekuje od swojego pupila.
Czy są rasy, które odradzi Pani seniorom, ludziom z małymi dziećmi albo samotnym?
Każda rasa psów ma w swoim wzorcu, poza opisem eksterieru, czyli wyglądu, również szczegółowy opis cech charakteru. Dlatego z pewnością starszym ludziom odradzałabym psy, które są dynamiczne i ekspresyjne w swoim charakterze. Do tej grupy należą na przykład niektóre rasy terierów, a także sznaucery miniaturowe. Z kolei przedstawiciele ras myśliwskich wymagają często długich spacerów połączonych z bieganiem. Dla dzieci niekoniecznie wskazane są psy ras bardzo małych ze względów bezpieczeństwa dla psów. Wbrew pozorom dla dzieci dobrze nadają się wychowane i ułożone psy dużych ras.