Coraz więcej szpilek na mapie

Z jakiej podróży właśnie Pani wróciła?
W piątek wróciłam z Kanady. A byłam tam u przyjaciół ze studiów, którzy w latach 80. zmuszeni zostali do opuszczenia kraju. Jako bardzo młodzi ludzie, na czwartym roku prawa, musieli wyjechać. Mieszkają teraz w mieście Mississauga. To była moja pierwsza wizyta w Ameryce Północnej. Jeszcze kilka dni przed wyjazdem Kanada kojarzyła mi się wyłącznie z niedźwiedziami, które biegają po ulicach. Ale - na szczęście - w stanie Ontario ich nie ma i mogłam bezpiecznie się włóczyć.
Za to w Ameryce Południowej i Środkowej była Pani już wielokrotnie...
Tak, najpierw był Meksyk i Gwatemala. Potem Argentyna i Chile razem z Wyspą Wielkanocną. Było to spełnienie marzenia. Przygoda z Argentyną była oryginalna - podróż odbyła w dużej części wynajętym samochodem przez szutrowe drogi, byłam też nad lodowcem. Potem odwiedziłam Peru, Ekwador i wyspy Galapagos. Wszystko mnie tam fascynuje! Klimat, ludzie, przyroda, kolory, historia... Ludzie są tam bardzo prości - w pozytywnym tego słowa znaczeniu - i niezwykle przyjaźni.
Pani ulubione miejsce, to..
Ukochanym moim miejscem na świecie - poza Toruniem - jest Rzym. Podróżuję tam bardzo często. Na trzy dni, na tydzień. Nie potrafię powiedzieć, ile razy już tam byłam. Za każdym razem odkrywam w nim coś nowego: uliczki, miejsca, przestrzenie, ludzi.
Skąd się wzięła u Pani chęć do podróżowania?
Moja mama wysłała mnie, jeszcze jako dziecko, na obozy. Gdy byłam w drugiej klasie ogólniaka, to wtedy było nie do pomyślenia, by dziecko puścić w świat. A jednak moja mama wysłała mnie na obóz esperanto do Bułgarii. Mam naturę ciekawskiego, wszędobylskiego człowieka. Moje dorosłe dzieci też uwielbiają podróże.
Był jeszcze Bliski Wschód?
Cały rejon Morza Śródziemnego to tak naprawdę nasza kultura. My się stamtąd wywodzimy. To, czym nasiąkaliśmy przez wieki, jest stamtąd. A ponieważ jestem chrześcijanką, więc Izrael był bardzo ważnym miejscem, w którym musiałam się pojawić. Potem były Egipt, Maroko, Liban. Z kolei Krym i Gruzja to miejsca, które w mojej głowie są, a jeszcze tam nie byłam. Bardzo chciałabym też pojechać na Islandię.
Co Pani przywozi z podróży?
Mnóstwo zdjęć. Kręcę też filmy na swój użytek. Zdjęcia nigdy nie są obrabiane. Muszą być autentyczne. Przywożę różne dziwne rzeczy. Zdarzyło mi się przywieźć piasek z Sahary. Bardzo lubię przywozić muszle. Kiedyś zabrałam do domu wielki korzeń, bo mnie zafascynował. Przywożę też wyroby miejscowych ludzi, porcelanę.
Liczyła Pani, ile krajów już odwiedziła?
Zrobili to kiedyś moi przyjaciele, bo na urodziny dostałam mapę świata. I na mapie zaznaczone były wszystkie kraje, które odwiedziłam. Sama się zdziwiłam, że było ich tyle. Od tego czasu wciąż ich przybywa. Jednak nigdy nie liczyłam, ile krajów odwiedziłam.
A oprócz Kanady, gdzie w tym roku jeszcze Pani była?
W Borghetto Santo Spirito. To jest niewielkie miasteczko we Włoszech. Byłam też w Tallinie w Estonii. To przepiękne miasto z prześliczną architekturą i ujmującą niedużą starówką. W ogóle jestem zafascynowana krajami za naszą wschodnią granicą. Najbardziej chyba Białorusią, ale też Łotwą i Estonią. Byłam jeszcze w Lizbonie w Portugalii. Jest tam ciepło i przyjemnie.
Czego mogę życzyć Pani na koniec?
Długiego życia i sił, by starczyło ich do podróżowania.