Jak połączyć pracę zawodową z życiem rodzinnym?

[break]
Zdobyła Pani grant na realizację projektu dotyczącego strategie osiągania równowagi w życiu rodzinnym i zawodowym. To efekt Pani wcześniejszych zainteresowań?
Jest to związane z moimi wcześniejszymi badaniami. Od października 2015 roku jestem związana z Pracownią Badania Jakości Życia w Instytucie Socjologii UMK. Kilka miesięcy wcześniej obroniłam pracę doktorską z socjologii w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie. Moje badania doktorskie koncentrowały się wokół ojcostwa w Polsce i w Szwecji. Oprócz tego zajmuję się też problematyką nierówności płciowych, sposobem organizacji pracy opiekuńczej, polityka rodzinną.
Nasze państwo koncentruje swoją uwagę na słynnym już programie 500+. Myśli Pani, że to zachęci młodych ludzi do posiadania dzieci?
Nie sądzę. Wydaje mi się, że kluczowym problemem jest to, w jaki sposób Polacy sobie radzą albo nie radzą z łączeniem pracy zawodowej i rodzicielstwa. Druga rzecz to kwestia sytuacji na rynku pracy, kosztów życia i zarobków w Polsce. Mamy niskie zarobki w porównaniu do kosztów życia. Jest dość ciężka sytuacja mieszkaniowa i to nie są warunki do tego, by ludzie decydowali się na więcej niż jedno dziecko. Doświadczenia innych krajów pokazują, że zasiłki dla dzieci takie jak m.in. program 500+, które istnieją też w wielu innych krajach europejskich nie mają wpływu na dzietność.
A co ma wpływ na zwiększenie tej dzietności?
Bezpieczeństwo kobiet na rynku pracy, instytucjonalna opieka nad dziećmi, czyli powszechny dostęp do żłobków i przedszkoli, większe zaangażowanie mężczyzn w opiekę nad dziećmi , wprowadzenie urlopów ojcowskich itp. U nas mówi się o strajku reprodukcyjnym kobiet. Niektóre badaczki uważają, że Polki nie chcą mieć więcej dzieci, bo jest to zbyt trudne. Dla kobiet posiadanie dzieci jest o wiele trudniejsze niż dla mężczyzn, którzy definiują swoją rolę rodzica przede wszystkim przez zarabianie pieniędzy.
Czyli tradycyjnie w roli żywiciela rodziny?
Tak. Mężczyźni czują się odpowiedzialni za to, by zapewnić byt materialny swojej rodzinie. To nie jest dziwne m.in. ze względu na kwestie związane z kosztami życia. Trzeba jednak pamiętać o tym, że kobiety też muszą pracować. Nie mogą się skupić tylko i wyłącznie na roli matki, bo mało kogo stać na to, by utrzymać się z jednej pensji.
Powiedziała Pani, że prowadziła badania dotyczące ojcostwa w Szwecji. Tam kwestia pieniędzy też była najważniejsza?
Tam ta kwestia nie była za bardzo poruszana. Ojcowie mówili o wspólnym wychowaniu, podziale opieki nad dziećmi, zapewnieniu im rozrywek. W Szwecji przekraczanie przez mężczyzn tych tradycyjnych ról płciowych i przejmowania ról pełnionych przez kobiety jest czymś normalnym. W związku z tym obie płcie doświadczają mniej bezpośrednich konfliktów.
W Polsce jest problem z łączeniem ról rodzicielskich z uczestnictwem na rynku pracy?
Zakładam, że to kobiety mają z tym o wiele większy problem niż mężczyźni. W ramach projektu „Strategie osiągania równowagi w życiu rodzinnym i zawodowym w społeczeństwie polskim na początku XXI wieku” chciałabym zbadać mężczyzn i kobiety posiadające dzieci w wieku do siedmiu lat. Pisząc pracę doktorską zauważyłam, że jest dużo badań dotyczących równowagi życiowej -„work life balance” na Zachodzie. W Polsce to są wciąż nowe rzeczy, o których warto mówić.

Teczka osobowa: dr Katarzyna Suwada

Adiunkt w Pracowni Badań Jakości Życia w Instytucie Socjologii UMK.

Zajmuje się: problematyką ojcostwa i męskości, nierównościami płciowym, sposobem organizacji pracy opiekuńczej, socjologią rodziny i polityką rodzinną, starzejącym się społeczeństwem, a także socjologią Norberta Eliasa.

Uczestniczyła w licznych konferencjach naukowych w Polsce i zagranicą. Jest autorką kilku publikacji naukowych.

Należy do International Sociological Association, European Sociological Association, a także do Stowarzyszenia Nowe Otwarcie Uniwersytetu.