Co nas czeka w toruńskim sporcie w 2022 roku? Kto może zdobyć medal?

Właściciel Klubu Sportowego Toruń Przemysław Termiński najwyraźniej doszedł do wniosku, że pora skończyć z przeciętniactwem. On i grono związanych z klubem sponsorów był autorem dwóch najgłośniejszych transferów w całej lidze. Na sezon 2022 pozyskał Emila Sajfutdinowa z Unii Leszno i Patryka Dudka z Falubazu Zielona Góra. Jeśli dodamy do nich Roberta Lamberta, Jacka Holdera i Pawła Przedpełskiego, seniorski skład wydaje się wręcz „atomowy”. Jedynym mankamentem wydają się być juniorzy. Wartościowych swoich wychowanków jakoś klub nie może się doczekać od czasu zakończenia wie-ku młodzieżowca przez Pawła Przedpełskiego. Trudno też było liczyć na jakiś transfer, bo poza Bartłomiejem Kowalskim (na razie sprawdzonym tylko w II lidze), o którego walkę wygrała Sparta Wrocław, nikogo wartościowego na rynku nie było. Dlatego fachowcy mają różne zdanie na temat miejsca torunian w końcowej tabeli PGE Ekstraligi. Jedni widzą ich nawet w fotelu mistrza, inni na czwartym miejscu. Jedno wszak wydaje się już dzisiaj pewne - nie grozi nam tym razem walka o utrzymanie. Celem jest zdobycie medalu, na który czekamy od sezonu 2016.

Polska Hokej Liga jest w tym roku nieco dziwna - nie ma zdecydowanego lidera i można odnieść wrażenie, że każdy może wygrać z każdym. Poza oczywiście Podhalem Nowy Targ, które nie ma już szans na wejście do fazy play off. Skład ćwierćfinalistów więc już znamy, nie znamy jedynie par w 1/4 finału.

KH Energa Toruń, na co wiele wskazuje, zajmie po rundzie zasadniczej szóste miejsce, co oznacza, że w walce o półfinał zmierzy się z trzecim zespołem. Kto nim będzie? W tej chwili może to być zarówno GKS Katowice, jak i JKH GKS Jastrzębie, Cracovia czy GKS Tychy. I KH Energa nie będzie wcale skazana na pożarcie w tej konfrontacji (nawet gdyby spadła na siódme miejsce i rywalizowała z drugim zespołem, też którymś z wymienionej czwórki). Niemal wszystkie zespoły grają bowiem w tym sezonie „zrywami”, przeplatają lepsze okresy gry ze słabszymi. Dobrze byłoby, gdyby torunianie wrócili do dyspozycji z początku sezonu, choć będzie im o to trudno, bo odejdzie element zaskoczenia (dziś już rywale mają na pewno bardziej rozpracowany nasz zespół niż w pierwszych meczach - przypomnijmy, że przed sezonem doszło do zmiany trenera i sporych roszad w kadrze). Nie wiadomo, w jakich ostatecznie składach i w jakiej formie przystąpią drużyny do fazy play off, wiadomo zaś, że nie można skreślać szans naszych hokeistów na zdobycie medalu. Było blisko wejścia do półfinału w zeszłym roku, może uda się tym razem. Trzeba tylko zrobić wszystko, by trafić z formą w odpowiednim momencie.

Takiej postawy, jaką prezentują koszykarze Twardych Pierników w tym sezonie, nikt się chyba przed jego startem nie spodziewał. W pewnym momencie nie wiadomo przecież było, czy po stracie tytularnego sponsora drużyna w ogóle wystartuje w rozgrywkach Energa Basket Ligi. A tu od początku grała znakomicie. Na inaugurację wygrała na wyjeździe z Treflem w Sopocie, potem wprawdzie przegrała wysoko w Warszawie z Legią, ale później nastąpiła seria fantastycznych meczów podopiecznych Ivicy Skelina. Okazało się, że mamy najlepszego gracza ligi (Maurice Watsona), który dołączył do zespołu już po rozpoczęciu rozgrywek i potrafił mieć w meczu 20 asyst, o mało nie bijąc rekordu ligi. Niestety, taka postawa nie mogła zostać niezauważona, a ponieważ Amerykanin miał w kontrakcie klauzulę możliwości odejścia do innego klubu, znalazł się bogatszy pracodawca w Izraelu. Kilka dni wcześniej to samo zrobiła inna gwiazda zespołu, środkowy Trevor Thompson. Różnica była tylko taka, że on trafił do Chorwacji.

Drużyna od początku jest w czołówce tabeli, bywała nawet na pierwszym miejscu. Odejście dwóch gwiazd wcale nie spowodowało jakiejś gwałtownej zapaści, bo nowi zawodnicy - rozgrywający Roko Rogić i środkowy Daniel Amigo zdążyli już pokazać, że też potrafią grać w koszykówkę. Owszem - przytrafił się kryzys - trzy porażki z rzędu (w tym dwie u siebie) - ale nie jest powiedziane, że nie byłoby go z Watsonem i Thompsonem z składzie. Trudno bowiem wyobrazić sobie, by zespół całą rundę zasadniczą rozegrał w optymalnej formie. Na szczęście ostatnia wygrana w Gdyni z Arką zdaje się pokazywać, że kryzys został zażegnany.

Na co może być stać torunian? Zdobycie medalu będzie trudne, choć nie niemożliwe. Atutem zespołu jest szkoleniowiec, a wiadomo, ile w koszykówce znaczy trener. Gdyby udało się Ivicy Skelinowi z takim budżetem i takimi kłopotami, jakie klub miał przed startem zdobyć medal, byłby to sukces naprawdę wart odnotowania.

Szans na zdobycie medalu nie mają za to koszykarki Energi Toruń. W tym klubie zmian nie ma od lat - bieda, bieda i jeszcze raz bieda. No i wyniki też się nie zmieniają. Sukcesem będzie, jeśli drużyna utrzyma ósme miejsce i nie spadnie na koniec na ostatnie. W minioną sobotę torunianki przegrały nawet z „młodzieżową” drużyną GTK Gdynia (był to pierwszy sukces tego zespołu), co powinno być sygnałem ostrzegawczym. Zwolennicy teorii spiskowych już zaczęli szukać przyczyn pozasportowych, ale nie zamierzamy powtarzać plotek.

Chluba Torunia w ostatnich dziesięcioleciach nie zwalnia tempa. Obecnie po rundzie wiosennej rozgrywek na trawie Pomorzanin zajmuje drugie miejsce, a w rozpoczętych niedawno halowych trzecie. Latem tego roku trener Maciej Zieliński i lider Krystian Makowski zapowiadali, że powalczą z osłabionym Grunwaldem o złoto na trawie. Nie wiadomo, czy im się to uda, ale na dwa medale - na boisku i w hali - możemy z pewnością znowu liczyć.

Toruńscy fani futbolu są przyzwyczajeni, że ich drużyny występują najczęściej na szczeblach regionalnych i nie liczą się w walce o poważne sukcesy. Najbliższa wiosna będzie jednak pod tym względem szczególnie trudna, gdyż po wycofaniu się grającej dotąd w III lidze Elany najwyżej notowany zespół posiada Pomorzanin - mowa tu jednak o drużynie, która po rundzie jesiennej zamyka tabelę IV ligi, czyli tak naprawdę piątego poziomu rozgrywek w Polsce. Działacze „Pomorka” zapowiadają, że po nieudanej jesieni plany na wiosnę są ambitne, jak na obecną sytuację. Z drużyną pracować będzie nowy sztab szkoleniowy (Jarosław Białek i Nicola Neagu), a w kadrze zespołu ma się pojawić liczne grono nowych zawodników, w tym tych, którzy już w przeszłości bronili barw Pomorzanina, a teraz planują powrót. Celem na wiosnę ma być uniknięcie degradacji do ligi okręgowej, ale aby tak się stało wyniki muszą być zdecydowanie lepsze niż jesienią, gdy torunianie wygrali zaledwie jeden z siedemnastu meczów, a do tego zaliczyli jeszcze tylko cztery remisy.

Fundacja Akademia Futbolu Elana - pod takim szyldem zagra po upadku klubu kontynuator jego tradycji. Elany w III lidze już nie ma, a jej nowe wcielenie to dotychczasowa drużyna rezerw. Jesienią Elana II radziła sobie w lidze okręgowej bardzo dobrze i zakończyła pierwszą rundę na czele tabeli. Wiosną podopieczni trenera Rafała Więckowskiego mają powalczyć o awans do IV ligi, co byłoby pierwszym krokiem do odbudowy Elany. O taki cel powalczy zespół złożony w większości z bardzo młodych zawodników.

Rozgrywki Futsal Ekstraklasy są w tym sezonie bardzo rozbudowane - w elicie gra 16 drużyn co oznacza konieczność rozegrania 30 kolejek. Piłkarze FC Reiter Toruń są na półmetku zmagań i wznowią je w połowie lutego. Jesienią nasz zespół radził sobie różnie - choć prezes klubu Patryk Stasiuk zapowiadał przed sezonem walkę o czołowe lokaty, może nawet medalowe, to jednak zespół przeżywał także trudne chwile, na co wpływ miały liczne mniej lub bardziej poważne urazy zawodników. Solidna końcówka rundy pozwoliła podreperować punktowy dorobek i awansować na piąte miejsce.

Torunianie mają obecnie 27 punktów, a drużyny z miejsc 2-4 kolejno 36, 35 i 34 „oczka”. Odrobienie strat nie będzie więc łatwe, zwłaszcza w sytuacji, gdy Piast Gliwice, Constract Lubawa i Dreman Opole, niespodzianka tego sezonu, przegrywają naprawdę rzadko i mogą się popisać dużą liczbą bramek. Przy 15 kolejkach, które pozostały do końca sezonu, nie można jednak przekreślać szans FC Reiter nawet na medal. Podstawowym warunkiem jest jednak granie w możliwie pełnym składzie i brak kolejnych kontuzji.

Dla drużyny Energi Manekina trwający sezon jest naprawdę udany. Torunianie nie tylko awansowali do grupy mistrzowskiej Superligi, ale cały czas walczą o medal, na który mają realną szansę.

Po 15 z 20 kolejek nasz zespół zajmuje trzecie miejsce z dorobkiem 31 punktów - prowadząca Lotto Polski Cukier Gwiazda Bydgoszcz ma ich 34, a druga Dartom Bogoria Grodzisk Wielkopolski 32. Torunianie mają bilans 11-4 - tuż za nimi plasuje się Dekorglass Działdowo z bilansem 9-5 i jednym zaległym meczem.

Losy medali rozstrzygną się już w ćwierćfinałach play off. Drużyny, które je wygrają, zapewnią sobie co najmniej brąz.

Od występów Budowlanych na najwyższym szczeblu kobiecych rozgrywek minęło już kilka lat - obecnie nie mamy żadnego zespołu w elicie, a i tak tegoroczny sezon mocno przyciąga uwagę naszych kibiców siatkówki. Drużyna Aniołów Toruń jest beniaminkiem II ligi, ale mimo to z pewnością nie można o niej powiedzieć, by płaciła w swojej grupie frycowe.

Obecnie Anioły są na drugim miejscu, tuż za Astrą Nowy Sól. Gdyby sezon skończył się już teraz, taka lokata dawałaby awans do turniejów półfinałowych, w których w dniach 22-24 kwietnia wystąpią po dwie najlepsze drużyny z każdej z czterech grupy II ligi. W pierwszym turnieju półfinałowym zagrają zwycięzca grupy 1, druga drużyna grupy 2, zwycięzca grupy 3 i druga drużyna grupy 4, a w drugim turnieju zwycięzca grupy 4, druga drużyna grupy 3, zwycięzca grupy 2 i druga drużyna grupy 1 . Rywalizacja w półfinałach będzie się toczyć systemem każdy z każdym. i wyłoni cztery drużyny, które zagrają w turnieju finałowym (6-8 maja), ponownie systemem każdy z każdym. Awans do Tauron 1. ligi wywalczą dwie najlepsze drużyny. Droga do promocji ligę wyżej obejmuje więc nie tylko dziewięć pozostałych meczów rundy zasadniczej, ale i nawet sześć kolejnych spotkań w półfinałach i finałach.

Walka o utrzymanie w II lidze czeka natomiast siatkarzy AZS-u UMK, którzy grają w tej samej grupie, co Anioły. Azetesiacy zajmują obecnie przedostatnie jedenaste miejsce, a degradacja czeka dwie najsłabsze drużyny. Do lokaty gwarantującej pozostanie w II lidze torunianom brakuje jednak tylko punktu.

Najbardziej klarowna jest sytuacja, w jakiej znajdują się siatkarki AZS-u UMK. Nasze panie są obecnie na szóstym miejscu w gronie dziesięciu drużyn swojej grupy II ligi i ta lokata dobrze oddaje ich tegoroczny potencjał - torunianki to solidny środek tabeli, któremu wiosną nie grozi ani awans do I ligi, ani degradacja.