Czym od poprzedników będzie różnić się pierwszy papież jezuita?

<!** Image 3 align=left alt="Image 207377" sub="Ojciec Grzegorz Dobroczyński">Czym jest dla jezuitów wybór pierwszego związanego z Towarzystwem Jezusowym papieża? Nobilitacją, wyzwaniem?- pytamy ojca GRZEGORZA DOBROCZYŃSKIEGO, toruńskiego jezuitę.

Przede wszystkim wielką radością. To, skąd się papież wywodzi, nie robi wielkiej różnicy, ponieważ wszyscy jezuici z racji swojego powołania i charyzmatu zakonnego są od początku związani z Ojcem Świętym. Od czasów świętego Ignacego przyjęli to za swoją misję. Nadal będziemy więc do dyspozycji. W relacji między Stolicą Apostolską a zakonem pojawi się zapewne element jakiejś szczególnej znajomości Towarzystwa Jezusowego przez nowego papieża i na pewno też jezuici lepiej będą rozumieli sposób myślenia Franciszka.

Na czym to może polegać?

Mogę podać przykład: spojrzałem w życiorys kardynała Bergoglio i w tym, jak przebiegała jego droga w zakonie widzę szereg sygnałów świadczących o niezwykłości tej postaci. Ja jestem w stanie je odczytać, ale ktoś spoza zakonu może już nie być tego świadom. Proszę zwrócić uwagę choćby na fakt, że człowiek, który dopiero zakończył cykl formacji zakonnej, zostaje, mając wtedy 34 lata, mistrzem nowicjatu. Bardzo ważne zadanie zostało powierzone tak młodemu człowiekowi... Tymczasem po dwóch latach przyszły papież zostaje prowincjałem. To jest po prostu niebywałe! W zakonie o prowincjale, który zostaje mianowany w wieku czterdziestu-czterdziestu kilku lat, mówi się: „o, jaki młody”. Jorge Bergoglio, mając 36 lat został ordynariuszem, a to jest naprawdę ewenement, który dowodzi, że to człowiek wielkiego formatu o bardzo bogatej wrażliwości duchowej. Postać łamiąca schematy i stereotypy.

<!** reklama>

Czy jezuickie korzenie mogą mieć wpływ na pontyfikat nowego papieża? Chodzi mi o sposób patrzenia na świat, charakterystyczny dla Towarzystwa Jezusowego. Co może wyróżniać Franciszka na tle poprzedników?

Papież jezuita - inny papież? Myślę, że nie można tak dzielić. Obecny Ojciec Święty jest człowiekiem Kościoła, tak samo jak każdy inny papież. Co go ewentualnie może bardziej cechować? Jezuici to zakon z natury misyjny, a więc wychodzenie na zewnątrz, także na obrzeża Kościoła - do ludzi, którzy myślą zupełnie inaczej. To też zresztą od samego początku wszczepione jest w geny zakonu. Wychodzenie na obrzeża, dialog z ludźmi innych kultur, innych religii, a także z zupełnie niewierzącymi, bo to jest rozmowa z człowiekiem. Spotkanie z innym nie na poziomie ideologii, ale właśnie rozmowy. W tym sensie można więc różnicować, ale to są tylko cechy dodatkowe. Istota zostaje ta sama.

Papież zakonnik z końca świata...

W tych słowach była pewna przekora, punkt widzenia zawsze przecież zależy od punktu siedzenia, zatem Argentyna jest końcem świata, gdy się na nią spojrzy z Europy. Nasz generał ojciec Adolfo Nicolás użył niedawno podczas spotkania z nami przypowieści o globusie, który zresztą stał akurat w sali, gdzie się spotkanie odbywało. Powiedział: „Patrzcie, wy macie globus ustawiony tak, że na pierwszy rzut oka każdy z was widzi Europę. Gdy go jednak trochę pokręcimy, to okaże się, że najwięcej miejsca zajmują morza. Poza tym, w Japonii ten globus będzie ustawiony tak, aby przede wszystkim widoczna na nim była Japonia, a Chińczyk będzie chciał na nim widzieć przede wszystkim - już sama nazwa mówi za siebie - Państwo Środka”. Słowa papieża o jego pochodzeniu z końca świata są zatem zaproszeniem do reorientacji w myśleniu dla Europejczyków. Nie jesteśmy pępkiem świata. Jeżeli można mówić o centrum Kościoła, to oczywiście jest nim Rzym, jako miejsce męczeńskiej śmierci świętego Piotra. Czyli to centrum nie wyznacza geografia ani tym bardziej geopolityka!

<!** reklama>