<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/budniewska_lucyna.jpg" >Nie lubię mitologizowania czasów PRL-u. Nie zachwycam się smakiem oranżady w proszku ani filmami Barei. Chociaż zwykle najlepiej wspomina się czasy dzieciństwa i młodości, wolałabym przeżyć je w innych realiach niż nasze lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte.
Było jednak w tamtych czasach coś, czego mi szkoda. Podczas codziennej drogi do pracy wspominam nieraz liczne księgarnie na Rynku Staromiejskim i Szerokiej, odtwarzam w pamięci zapach mielonej na miejscu kawy z delikatesów na deptaku. Myślę o dawnych sklepach z materiałami, starym domu towarowym, Domu Dziecka z zabawkami na parterze i ubraniami na piętrze, warzywniaku i papierniczych. I nawet o sklepie rybnym na Chełmińskiej, dawnej Dzierżyńskiego, gdzie ciekawsze od kupowania dorsza było oglądanie niczym w oceanarium dziwnych morskich stworów, kryla, kalmarów, ryb z całego świata.
<!** reklama>Czasem wydaje mi się, że w tych biednych latach w centrum Torunia można było znaleźć więcej atrakcji niż teraz. Nie ma już kina, znikają kolejne sklepy i butiki, teraz przyszedł czas na galerię. Czy śródmieście stanie się w końcu całkowitą pustynią kulturalną i handlową?
A może skoro instytucje kulturalne i sklepy z tradycjami znikają, to nie są potrzebne? Może to nie wina czynszów, tylko większość mieszkańców woli zaspokajać te potrzeby w galeriach, a w centrum chce załatwić tylko sprawy w bankach, u operatorów telefonii komórkowej, ewentualnie coś zjeść i wypić?
Nie wiem. W każdym razie szkoda mi tego znikającego Torunia, otwartego na człowieka i jego zwykłe, codzienne potrzeby.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
