Gazeta Dorosłego Człowieka

- Żaden dorosły człowiek nie jest w stanie być rodzicem dla drugiego dorosłego człowieka - pisała Maria Łopatkowa, wybitna postać polskiej pedagogiki.<!** Image 2 align=none alt="Image 169726" >

I choć pani profesor opisywała pewną specyficzną sytuację wychowawczą, ta opinia dotyczy fundamentalnej sprawy w relacjach rodziców, powiedzmy w dojrzałym wieku, z dziećmi. No właśnie, doroślejącymi czy dorosłymi?<!** reklama>

Annę, pięćdziesięciolatkę, czeka w tym roku przełomowy moment. Jej córka osiągnie pełnoletność.

- Moje macierzyństwo ze względów zdrowotnych było stosunkowo późne - opowiada. - Uważam, że zdrowie odcisnęło się też piętnem na wychowaniu Marty. Przez pierwsze lata jej życia byłam permanentnie przerażona jej chorobami, słabowitością. Tak naprawdę, nie mogłam się doczekać, by wyrosła z wiecznych infekcji, przedszkolno-szkolnej niezaradności. Koncentrowałam się też na zarabianiu na lekarzy i lekarstwa. Nie zauważyłam, że moja jedyna córka ma też inne potrzeby. Przegapiłam moment, kiedy zapalenie gardła nie jest naszym jedynym problemem. Dziś trudno mi się dogadać z nastolatką na podstawowe tematy. A za chwilę zupełnie wymknie się spod mojej kontroli.

- W naszych czasach zarówno autorytet, jak i zakres wpływu rodziców na młodzież są coraz mniejsze i to ze względu na przepaść międzypokoleniową. W Polsce nadal możemy mówić o dwóch pokoleniach nie w kontekście wieku i czasu, ale w sposobach myślenia: nowe pokolenie jest bardziej cyfrowe, dla niego dostęp do dorosłości zaczyna się na portalach społecznościowych przed tym, jak się zaczyna w życiu - komentuje ten problem profesor UKW Bassam Aouil, psycholog, koordynator portalu psycho-help.pl (Centrum Promocji i Zdrowia Psychicznego i Psychoedukacji ON-LINE). - Internet spowodował, że została złamana kurtyna dostępu do wiedzy szeroko rozumianej. Już nie od rodziców czy w szkole młody człowiek poznaje szczegóły życia. On ma w sieci wgląd w to, co i jak wygląda w dorosłości, dowiaduje się o tym, jak dorośli myślą, z jakimi problemami sami się borykają.

Według naukowca młodzież sama wypracowuje swoją wolność, a mądry rodzic to ten, który zdaje sobie sprawę z tego i szybko nawiązuje dobry kontakt z dziećmi na zasadzie partnerstwa tak, aby byli razem po tej samej stronie. Mądry rodzic to również ten, który daje przykłady praktyczne (jest rzeczywistym modelem do naśladowania) i ma zaufanie do aktywności młodzieży. Wtedy może być autorytetem i może kontrolować zachowania z innej pozycji aniżeli za pomocą kar i nagród.

- Próbowałam problemami z komunikacją z dzieckiem zainteresować męża - tłumaczy się Anna. - On, niestety, uważa, że to ja robię z igły widły, trzymam córkę na zbyt krótkim pasku, nie chcę zrozumieć nie tylko tego, że czasy się zmieniły, ale i nieuniknionego: Marta już nas tak nie potrzebuje, a zaraz po maturze wyjedzie do innego miasta na studia i wtedy dopiero nasze relacje zmienią się nieodwracalnie. Może mąż ma rację, może to ja nie dorosłam do roli matki dorosłego dziecka...