Głosowanie rodzinne? Baw się mały, nim zaczniesz harować

Zanim już wszyscy w stadnym odruchu do końca wyśmiejemy, wydrwimy i zmieszamy z błotem rzucony przez wicepremiera Jarosława Gowina pomysł głosowania rodzinnego, warto choć przez chwilę nad jednym się zastanowić. Są obywatele, którzy mają dzieci i ciężko w nie inwestują, rezygnując z wielu wydatków dla siebie. I są też inni, którzy dzieci nie mają - bo tak zdecydowali, do czego mają święte prawo, i dzięki czemu mogą sobie na wiele więcej pozwolić.

Problem polega na tym, że za ileś lat to dzieci tych pierwszych będą naprawdę musiały sporo się napracować, by utrzymać państwowy system socjalny, dzięki czemu to ci drudzy będą mieli jakiekolwiek emerytury.

Czy rachunki wyrównują się, bo ci drudzy dokładają ze swych podatków do programu „500+” czy na przykład do szkół i uczelni, z których korzystają dzieciaki tych pierwszych?

A jeśli się nie wyrównują? Głosowanie rodzinne nie wydaje mi się najszczęśliwszym rozwiązaniem, ale pytanie o sensowne, sprawiedliwe społecznie wsparcie dla rodziców pozostaje otwarte.