Moraliści i budowlańcy

Znany obrońca uciśnionych przez zły kapitalizm i lider kolejnych nic nieznaczących lewicowych partyjek chce pomóc w rozwiązaniu konfliktu. Bardzo jestem ciekaw efektów tej pomocy. Na razie z władzami miasta się spotkał i mówił tak: „Mieszkańcy Winnicy mieli fałszywą świadomość tego, że mogą działki wykupić. Budzi to moim zdaniem zobowiązania moralne, nie prawne, a moralne właśnie, by miasto szukało formuły prawnej, która im to teraz umożliwi” (cyt. za „Gazetą Wyborczą”).

Spojrzenie na tę sprawę z moralnej perspektywy jest ciekawe. Wyobraźmy sobie taką oto hipotetyczną sytuację: ktoś przez lata korzysta z miejskiego gruntu, stawia na nim dom, nie przejmując się ani koniecznymi zezwoleniami, ani też tym, że grunt do niego nie należy, bo zakłada, że jakoś to będzie. A teraz, żeby już mieć na zawsze święty spokój, miasto ma go w ramach moralnego obowiązku uwłaszczyć, czyli sprzedać część miejskiego gruntu na preferencyjnych, bo bezprzetargowych zasadach.

Ciekaw jestem, jak na etykę takiego postępowania patrzy ktoś z tych tysięcy torunian, którzy żadnych preferencji nie dostali, a chcąc mieszkać na swoim, kupili działki, zadbali o to, by ich inwestycja była w pełni legalna i zbudowali swe domy, zazwyczaj na lata całe obciążając się kredytami.

A propos budownictwa, całkiem dobrze wypadł tegoroczny konkurs Obiekt Roku. Wszystkie nagrodzone realizacje prezentujemy na stronie nowosci.com.pl i wszystkie to dobra architektoniczna robota. Szczególną może uwagę zwrócić warto na trzy projekty, które pokazują pewien trend: apartamentowiec Przystań Wiślana przy Rybakach 9, projektu Adama Rudzińskiego; domy wielorodzinne przy św. Jakuba 10-12, projekt Joanny Jankisz-Stępak i biurowiec na rogu Dąbrowskiego i Gregorkiewicza, zaprojektowany przez Zbigniewa Rudólffa. Przy wszystkich różnicach stylistycznych każdy z tych projektów to ukłon wobec architektonicznej tradycji.

Wyraźnie widać to w Przystani Wiślanej, która ukształtowaniem bryły, dwuspadowymi dachami, ażurowymi detalami dekoracyjnymi wprost nawiązuje do XIX-wiecznego budownictwa przedmieść Torunia. W dwóch pozostałych obiektach też widać szacunek do historycznej estetyki otoczenia, choćby w ceglanych płaszczyznach elewacji. Stare z nowym wcale nie musi się gryźć.