Nie znoszę szemrzącej muzyki

Podczas konferencji z młodzieżą powiedział Pan, że nie chce marnować czasu na hobby, że Pana pasją jest poznawanie ludzi, którzy są bardziej interesujący niż na przykład zbieractwo przedmiotów…
Moją pasją jest poznawanie ludzi i szukanie prawdy. Kiedy próbujemy zrozumieć naszą kondycję: Po co znaleźliśmy się na tej Ziemi? Co z tego wynika? - to nadaje sens naszemu życiu.
W jaki sposób szuka Pan tej prawdy?
Dociekaniem, przyglądaniem się. Oglądam ludzi jako zjawiska. Kiedy widzę, że w czyimś żywocie widać jakiś ślad sensu, poukładania, porządku, to zaraz się przyglądam i pytam: Na czym to polega? Skąd ten człowiek to bierze? Jak to się u niego ułożyło?

Czy tam się powtarzają te wszystkie zasady, które uważamy za pewne? (które jednak cały czas trzeba weryfikować, bo wiemy, że w tym świecie cnota nie bywa nagradzana, a występek nie bywa karany). Trudno doszukać się sensu w tym wszystkim - ale dlatego mnie to ciekawi.
Czy coś Pana zaskakuje?
Zaskakują mnie te zadziwiające losy ludzkie, sposoby działania ludzi, radzenia sobie z życiem. Kiedyś na festiwalu filmowym w Kairze, gdzie byłem członkiem jury, pojawiła się bardzo atrakcyjna dziewoja, Amerykanka. Ktoś powiedział, że to jest lekkoatletka, ktoś inny - modelka, ktoś kolejny - aktorka, grająca w jednym z filmów w głównej roli.

Siedzimy sobie przy stole, obok niej chłopak. Pytam ją jak to jest z tym sportem? - A tak, tak - zdobyłam medal olimpijski na dwieście metrów. Jest Pani też modelką? - Jeszcze czasami bywam. Aktorką? - Zagrałam. Mówię, że strasznie wcześnie takie trzy kariery pani zrobiła.

Ona na to - Ja panu zrobię nieprzyzwoitą propozycję - mój chłopak nie ma nic przeciwko temu. Niech Pan sięgnie pod stołem i uszczypnie mnie w łydkę. Ja śmiejąc się, robię to - jej łydka jest z lateksu. Ta Pani nie ma obu nóg!
W momencie, kiedy coś jest człowiekowi zabrane, pasja rodzi się od razu.

On ma wielką pasję, żeby robić to, co nam przychodzi bez zastanowienia, bez wysiłku. Opowiadam to, bo dopiero przez negację widać, jak bardzo jesteśmy uprzywilejowani, ile możemy. A co z tym robimy?
Powiedział Pan młodzieży, że Pańską pasją jest opowiadanie historii w formie filmów. Co stara się Pan opowiedzieć w tych historiach?
Jestem zainteresowany tym, co pobudza do zastanowienia się nad życiem. Opowiadam historie, które dla mnie są jakimś odkryciem i odsłaniają jakąś tajemnicę. Historii, z którymi się zetknąłem, które mnie otaczają, jest dużo. Wybieram jedną z nich czy drugą.

Czy się nada dziś? Czy coś znaczy? Może o tym warto powiedzieć? Jest multum tych historii, wiele z nich zostanie w moich notatkach, w mojej pamięci, póki ją mam. To wynika z tego, że intensywnie żyję, spotykam się z ludźmi, wielu rzeczom się przyglądam.
A w jaki sposób Pan odpoczywa? Może czasem pozwala Pan sobie na to coś, co inni nazywają hobby?
Mam osiem psów, ale nie mogę powiedzieć, że to moje hobby, bo to są nasi domownicy wspaniali! Co do odpoczynku, to czasami na nos padam, bo zapominam, że trzeba troszkę odpocząć. Natomiast jak już odpoczywam, to - korzystając z sauny, jacuzzi, spacerując po lesie.
Ludzie często chcą korzystać ze sztuki, żeby odpocząć. To jest nieporozumienie, bo sztuka nie jest narzędziem odpoczynku. W sztuce się w pełni uczestniczy - oglądając, słuchając, ja muszę być gotów! Jak nie jestem gotów, to powinienem się schować, a nie przyklejać do czegoś, czego nie absorbuję świadomie.

Nie znoszę szemrzącej muzyki. Jak czytam książkę, to czytam. Bronię się przed połowicznością, bo to jest działanie nieporządne. Wszystkiemu, czemu czas przeznaczam, to staram się przeznaczyć do końca.