Pacjenci tego nie odczują

Do naszej redakcji docierają sygnały od Czytelników, którzy martwią się o los „pogotowia” w Lipnie.

<!** Image 2 align=none alt="Image 184500" sub="Od lutego izba przyjęć przejdzie reorganizację i zastąpi oddział ratunkowy / fot. Małgorzata Chojnicka">Niepokoją się o pomoc medyczną w nagłych przypadkach, które bezpośrednio zagrażają życiu. Lipnowski szpital dysponował szpitalnym oddziałem ratunkowym, tzw. SOR-em, który w tej chwili przechodzi reorganizację i już od lutego br. zacznie funkcjonować jako izba przyjęć. Jest to niewątpliwie degradacja, ale Narodowy Fundusz Zdrowia wobec „SOR-ów” postawił wysokie wymagania.

- Są one wyjątkowo wygórowane – stwierdza lek. med. Jerzy Szyjkowski, zastępca dyrektora ds. lecznictwa Szpitala Lipno. - Kontrakt nie został zawarty m.in. ze względów lokalowych. Musielibyśmy dysponować podjazdem na dwie karetki, oddzielną salą intensywnej opieki medycznej i wybudzeń. W myśl wymagań NFZ szpitalny oddział ratunkowy ma być takim odrębnym szpitalem w szpitalu. Będzie u nas funkcjonować izba przyjęć, a mieszkańcy powiatu nie powinni zauważyć żadnych niekorzystnych zmian. My odczujemy je finansowo, bo stawka jest o połowę niższa. <!** reklama>

Szpital Lipno dysponuje izbą przyjęć, ambulatorium oraz trzema karetkami w systemie ratownictwa medycznego, w tym jedną typu „S”, która wyjeżdża do zaopatrzenia wszelkich stanów nagłych, a więc zawałów serca, udarów mózgu czy wypadków komunikacyjnych. Jej obsada to lekarz i dwóch ratowników medycznych, z których jeden ma uprawnienia kierowcy. W pozostałych jeździ po dwóch ratowników medycznych. Kolejna karetka stacjonuje w Dobrzyniu n. Wisłą. <!** Image 3 align=none alt="Image 184501" sub="Na stanowisku dyspozytora medycznego Janina Karbowska / fot. Małgorzata Chojnicka">

- Karetkę wzywamy w stanach nagłego zagrożenia życia, szybko postępującego pogorszenia stanu zdrowia i wszelkiego rodzaju poważnych urazów - kontynuuje Jerzy Szyjkowski. - Nie należą do rzadkości przypadki wezwań do takich zachorowań, które leżą w gestii lekarzy rodzinnych. Pokutuje jeszcze takie przekonanie, że jesteśmy „przychodnią na kółkach”. Powinniśmy się uzupełniać z zakładami podstawowej opieki zdrowotnej, a nie zrzucać na siebie obowiązki. Pacjent trafiający do nas ze skierowaniem na oddział powinien dysponować przynajmniej podstawowymi badaniami diagnostycznymi. Często jest tak, że nie ma niczego oprócz skierowania.