Skąd się wzięły pepegi?

Dziś zamieszczamy trzynasty i zarazem ostatni już odcinek „Słowniczka Grudziądzkiego”. Przedstawimy w nim potoczne nazwy związane z różnymi obiektami.

W jednym z poprzednich odcinków przypominaliśmy nadane przez grudziądzan pseudo nazwy sklepów, takie jak u „Majewskiej” czy „Kominiarzowej”.

Dziś wspominamy pawilon spożywczy stojący nadal przy ulicy Chopina, a nazywany nie inaczej jak „Blaszak” oraz przypomnimy trzy nieistniejące już sklepy PSS-owskie mianowicie z ulicy Wybickiego „Trójkę” i „Lutobarę” oraz tzw. „Stodołę” znajdującą się na uboczu ulicy Pruszyńskiego. „Trójka” znajdowała się przy Rybnym Rynku natomiast „Lutobara” na rogu z ulicą Wąską, tam gdzie teraz wznosi się gmach ZUS-u.

<!** reklama left>Inny rozdział stanowią oczka wodne, który w Grudziądzu i okolicy było kiedyś wiele. Naprzeciw dawnych zakładów „Stomil”, przy ulicy Waryńskiego znajduje się staw o nazwie Kesel. Jest to prawdopodobnie także pozostałość odkrywek cegielni Maksa Falcka.

Sięgając dalszej historii znajdziemy nieistniejące już jeziorka „Tubalka” przy wsi Zakurzewo, „Tuszewka” (pozostałość dużego niegdyś jeziora Tuszewskiego), czy też nieistniejącą obecnie wyspę na Wiśle nazywaną Wilczeniec. Jezioro Spaleniec koło Białego Boru inaczej zwane jest jeziorem Brunatnym, w zniemczonym języku nazywana jest jeziorem Brandza.

Ciekawym zjawiskiem jest nazwa Pepegi, którą to w całej Polsce od czasów przedwojennych do okresu nam współczesnego nazywano lekkie buty sportowe, trampki i tenisówki wyprodukowane w zakładach GZPG-um „Stomil”, czyli w przedwojennej fabryce Pe Pe Ge. Osobliwe jest to, że nazwa ta najmniej używana była w samym Grudziądzu.

Za tydzień rozpoczniemy nowy cykl poświęcony podgrudziądzkim karczmom, ich historii i znaczeniu.