Słynny raport dr Hanny Karp z WSKS w Toruniu [MYDŁO MEDIÓW]

Na szczęście lukę w tym zakresie choć trochę wypełniła Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, publikując na swej stronie słynny raport dr Hanny Karp z Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej - tak, tak, ten właśnie raport, który uzasadniać miał karę na TVN, nałożoną, a potem wycofaną przez KRRiT. Zachęcam i polecam: **

**

Zagadki? Niejedna. Cały czas np. głowię się, co może znaczyć taki oto fragment zdania: „główne klucze kategoryzacyjne analizy stanowią przekazy na obecność treści z zakresu...” (s. 6). Takich zagadek jest zresztą sporo. Autorka raportu odkrywa, że TVN sugeruje „politykom, z którymi sympatyzuje, w pytaniach z tezą własne interpretacje” i ilustruje to pytaniem zadanym przez Andrzeja Morozowskiego Agnieszce Pomaskiej z PO: „Pani poseł, a dlaczego opozycja się teraz przegrupowała, zajęła tę część prezydialną Sejmu?” (s. 16). Znaleźć w tym pytaniu jakąś tezę - to dopiero jest wyczyn, ja mam na to rozumek zbyt mały.

Humor? Pierwszej jakości. Doprawdy trudno się nie uśmiać, czytając np. że wydarzenia z grudnia 2016 roku w Sejmie i wokół niego w TVP Info były komentowane zgodnie z zasadą pluralizmu opinii i że dowodzić ma tego przykład „Salonu Dziennikarskiego” z 17 grudnia, w którym kryzys polityczny komentowali: Jacek Łęski z rządowej TVP, Jacek Karnowski i Piotr Zaręba z prorządowego tygodnika „W sieci”, Piotr Semka z równie prorządowego „Do Rzeczy” oraz ks. Henryk Zieliński z tygodnika katolickiego „Idziemy” (s. 50). Taki pluralizm, że aż strach.

Są w tym raporcie rzeczy, z którymi nie sposób się nie zgodzić. Dr Karp cytuje np. dwie bardzo krytyczne wobec władzy wypowiedzi prof. Radosława Markowskiego i prof. Magdaleny Środy w TVN24, i uznaje, że jest to - jak pisze w swym niepowtarzalnym, błyskotliwym stylu - „sugerowanie zaistnienia rządów autokratycznych, w kraju i państwie znajdującym się na drodze do systemu autorytarnego.” (s. 7). W innym miejscu pisze, że przekaz TVN24 służy do „dezawuowania władzy ustawodawczej demokratycznie ustanowionej”(s. 18) i dowodzi tego odpowiednim zestawem cytatów z opinii wygłoszonych na jej antenie. I wszystko się zgadza, bo wszystkie te opinie rzeczywiście władzy mogą się nie podobać. W tym momencie tej pasjonującej lektury odnieść można wrażenie, że jest tu jakaś tęsknota do czasów, w których poglądy dzieliły się na słuszne, czyli te wspierające władze i niesłuszne, krytyczne wobec władzy, których głoszenie było karygodne. Ale to tylko wrażenie. Przecież wszyscy rozumiemy, że bez prawa do krytyki nie ma demokracji, Prawda, że wszyscy to rozumiemy?