Toruń. Kwietniowe premiery w Teatrze Horzycy. W środę odbyły się ich próby medialne. Zobacz zdjęcia!

Obejrzyj: Odkrywamy Toruń. Tajemnice Lewobrzeża[video]22019[/video]

Premierę „Nocy i dni” w reżyserii Michała Siegoczyńskiego zaplanowano na 1 kwietnia. Spektakl prezentowany będzie na dużej scenie i jest to przedstawienie o pierwszej miłości i tej ostatniej. Epicki rozmach i historyczne kostiumy przeplatają się w nim z osadzoną w popkulturze, współczesną wersją losów Barbary i Bogumiła.

Ten spektakl niesie ze sobą wiele pytań. Czy jest małżeństwo z rozsądku czy miłość bez wzajemności? Co wybrać: romans czy śmierć? Bohaterowie stają też do pojedynku nie tylko o szczęście i spełnienie, ale walczą też o dwie różne wizje Polski. Ten kultowy tytuł w Teatrze Horzycy odbija się we współczesnym lustrze, pozostając w dialogu z oryginałem i ekranizacjami.

Przypomnijmy, że Maria Dąbrowska autorka powieści „Noce i dnie” była za nią pięciokrotnie nominowana do Nagrody Nobla. Utwór ten uważa się też za najlepszą polską powieść realistyczną XX wieku, a film na jej podstawie obejrzało dwie trzecie Polaków (21 milionów widzów) – tylko w ciągu pierwszych dwóch lat na ekranie!

Natomiast 3 kwietnia na Scenie na Zapleczu odbędzie się premiera spektaklu „Pasolini. Sny przed końcem” w reżyserii Judyty Berłowskiej. Opowiedziana w nim historia ma swój początek na plaży w Ostii. Tutaj też skończy się, a potem zaczyna od nowa.

W noc Wszystkich Świętych, z 1 na 2 listopada 1975 roku na plaży w Ostii odnaleziono ciało Pier Paolo Pasoliniego – wybitnego włoskiego reżysera i skandalisty kina. Zagadka tego morderstwa do dziś nie została rozwiązana. Kilka dni po zabójstwie Pasoliniego, wobec opieszałości policji i podejrzeń o naciski, Oriana Fallaci rozpoczyna własne śledztwo w tej sprawie…
„Pasolini. Sny przed końcem” to opowieść o kinie, obsesji tworzenia filmów i bezkompromisowym życiu w cieniu apokalipsy. Pasolini przez całe życie zabierał głos w imieniu tych, którzy tkwili na marginesach systemu. Swoją sztuką próbował nie tylko krzewić piękno i dać świadectwo, ale też przeciwstawiać się systemowej opresji, czym zapisał się w historii światowego kina.