Uwaga na kosztowne pułapki firm telekomunikacyjnych

Główne grzechy firm telekomunikacyjnych

UOKiK sprawdził reklamy, ale też informacje przekazywane na infoliniach przez takie firmy jak: Cyfrowy Polsat, ITI Neovision, Multimedia Polska, Netia, Orange, P4, Polkomtel, T-Mobile, UPC i Vectra.

Po przejrzeniu reklam telewizyjnych, internetowych i radiowych, a także stron www firm, okazało się, że najczęściej eksponują niskie, bardzo atrakcyjne ceny usług. Dopiero po przeczytaniu szczegółów, zapisów drobnym drukiem, okazuje się, że są to ceny znacznie niższe od podstawowych. Konsumenci dowiadują się, że mogą je uzyskać dopiero po rabacie, gdy zgodzą się na marketing lub wybór e-faktury. Dzieje się to zazwyczaj w momencie gdy podjęli już decyzję na tak. Gdyby od razu przedstawiono im wszystkie warunki być może by odmówili. W reklamach telewizyjnych dodatkowe warunki umieszcza się na dole ekranu w tak zwanym legalu, często są one nieczytelne i widoczne przez tak krótki czas, że przeciętny konsument nie jest w stanie ich przeczytać. Nie wszyscy konsultanci też o nich informują - mówi Magdalena Ochal.

Ponadto najczęściej brakuje również informacji o wysokości poszczególnych rabatów oraz konsekwencjach, które wiążą się z wycofaniem przez konsumenta zgody (tj. obowiązku ponoszenia kosztów świadczonych usług w wyższej wysokości). Zdarzają się też również sytuacje, w których konsumentowi nie jest wskazany rodzaj rabatu jak i ich wysokość.

To nie jedyne grzechy telekomów. Zdarza się, że rabat za e-fakturę jest też uzależniony od terminowych płatności. Wystarczy, że klient o jeden dzień przekroczy termin płatności, a operator podnosi miesięczną opłatę do podstawowej. Przedstawiciele UOKiK zwracają uwagę na wątpliwości dotyczące zgodności z prawem drugiej z przesłanek przyznawania oraz anulowania rabatu - wymogu terminowego spełnienia świadczenia. Jak uzasadnia w swoim stanowisku Marek Niechciał, prezes UOKiK - utrata przez konsumenta uprawnienia do uiszczania niższej opłaty abonamentowej stanowi w analizowanych przypadkach de facto karę umowną za nieterminowe spełnienie świadczenia pieniężnego na rzecz przedsiębiorcy. Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż zastrzeżona przez przedsiębiorców w powyższym kształcie wysokość kary umownej przewyższa wysokość odsetek maksymalnych wynikających z art. 481 § 21 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145). Z tego też względu powyższy model przyznawania rabatu należy uznać za niedopuszczalny, niezależnie od sposobu komunikacji zasad jego przyznawania oraz anulowania.

Co mogą zrobić klienci, którzy czują się oszukani? O tym na kolejnym slajdzie