W czyją buźkę się dziś ubrać?

Jasne, przeżył te 600 zamachów różnorakich speców od zamachiwania się, został figurą historyczną na wieki wieków i jest rozpoznawalny bardziej, niż wszyscy polscy politycy razem wzięci włącznie z panem prezesem - choć przecież dyktatorzył tylko na niezbyt wielkiej wyspie. Ale popkulturalną ikoną lewicowości natchnionej na zawsze będzie pan Guevara zwany Che, a nie pan Fidel. Bo pech zmarłego dni temu parę pana Castro polegał na tym, że udało mu się zrealizować to, co sobie wymyślił.

No i z brodatego idealisty, który wyszarpał Kubę z łap imperialistów, po paru dekadach zrobił się z lekka upiorny wódz, wygłaszający wielogodzinne tyrady, którym uciekinierzy z komunistycznego raju straszyli dziatwę. Ot, wstydliwy relikt sprzed paru dekad, kiedy to nawet ta lewicowość była kompletnie inna. Bo czy dzisiaj lewicowiec szczery może nie kochać gejów?

Cóż, Fidel i Che razem zmienili świat. I to podobno Che w tym rewolucyjnym duo był - po zwycięstwie - zdecydowanie bardziej krwawym dręczycielem wrogów wszelakich. Tyle, że Che na zawsze pozostanie twarzą ze zdjęcia Alberto Kordy – powielaną na milionach koszulek, kubeczków czy zapalniczek– jako ikona romantycznego pięknoducha o chrystusowym image’u, co to życie własne poświęcił dla sprawy. I co to nie zdążył się zmienić w strasznego staruszka.

Ikony popkultury mają to do siebie, że świetnie wpływają na rozpoznawalność marek, a co za tym idzie na to, czy marka na rynku frunie w górę, czy tonie. A tu marką jest lewicowa rewolta. I co tu dużo gadać, lewica światowa ma naprawdę wielkie szczęście z panem Che. Raz, że prawicowcy mogą tylko pomarzyć o ikonie o takiej sile rażenia, a dwa, że na ikony nie bardzo nadają się ci, którzy swoje raje zbudowali - ani Pol Pot, ani Stalin, ani któryś z panów Kimów. I pan Castro też nie. O lewicowcach XXI wieku nawet nie wspominając. No bo kto by założył koszulkę z ich buźkami?